Καθημερινή Αδέσμευτη Εφημερίδα

  Αριθμός Πιστοποίησης: Μ.Η.Τ. 242014

Δύο κόσμοι! (Άρθρο του Χρήστου Αλεξανδρή)

Διανύοντας τις πρώτες ημέρες του 2025, ένα ερώτημα που πλανάται στην ατμόσφαιρα είναι αν η νέα χρονιά θα είναι καλύτερη ή χειρότερη από τις προηγούμενες που ζήσαμε.  

Η αλήθεια είναι ότι η μοναδική βεβαιότητα σήμερα είναι ότι το αβέβαιο μπορεί να προκύψει ανα πάσα στιγμή. Αυτό τουλάχιστον διδάσκει η εμπειρία των προηγούμενων χρόνων.

Τα γεγονότα των τελευταίων 15 χρόνων καταδεικνύουν ότι ο κόσμος έχει αλλάξει. Από την μεγάλη χρηματοπιστωτική κρίση της δεκαετίας του 2010, την έξοδο της Μεγάλης Βρετανίας από την Ευρωπαϊκή Ένωση, την έκρηξη του μεταναστευτικού προβλήματος, την πρώτη εκλογή Τραμπ, την ήττα Τραμπ, την αμφισβήτηση για πρώτη φορά σε δημοκρατική χώρα του αποτελέσματος των εκλογών και την εισβολή των φανατικών του οπαδών στο Καπιτώλιο, την πανδημική κρίση, τον πόλεμο σε ευρωπαικό εδαφος μετά από 80 χρόνια ειρήνης με την εισβολή της Ρωσίας στην Ουκρανία, την μεγάλη ενεργειακή κρίση, την επιστροφή του πληθωρισμού, την άνοδο της ακροδεξιάς, του αυταρχισμού και του εθνικισμού σε πολλές χώρες της Ευρώπης, την αποδυνάμωση και την κατάρρευση των παραδοσιακών κομμάτων εξουσίας και την επακόλουθη πολιτική κρίση στις δύο μεγαλύτερες οικονομίες της Ευρώπης τη Γερμανία και τη Γαλλία τους πολέμους στη Μέση Ανατολή, την ευθεία αμφισβήτηση του ρόλου των διεθνών οργανισμών από κυνικούς και αυταρχικούς ηγέτες που παριστάνουν τους δημοκράτες, την επανεκλογή Τραμπ στην Αμερική και την επιθετική ρητορική που την συνοδεύει για απέλαση εκατομμυρίων μεταναστών και ανάμειξη στα εσωτερικά αλλων χωρών με ωμό και εκβιαστικό τρόπο, σε συνδυασμό με την κλιματική κρίση που δεν εξαιρεί καμία χώρα απο τρομακτικές καταστροφές, είναι συγκλονιστικές αλλαγές που μεταμορφώνουν τις οικονομίες και τις κοινωνίες στον δυτικό κόσμο. 

Μετά τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο, υπήρξαν ηγέτες στην Ευρώπη και την Αμερική που διέθεταν την πολιτική αρετή και την πρακτική σοφία για να δουν ποια μοίρα τους ενώνει και ποιό είναι το κοινό συμφέρον, καταφέρνοντας να οικοδομήσουν πάνω σε αυτό ένα κοινό πεπρωμένο !

Έτσι επί 80 ολόκληρα χρόνια έκλεισαν στο χρονοντούλαπο της ιστορίας το μίσος του φασισμού και του ναζισμού και δημιούργησαν έναν συνασπισμό κρατών, την Ευρωπαϊκή Ένωση που λειτούργησε ως πρότυπο διακυβέρνησης, ως παράδειγμα δημοκρατίας, ελευθερίας, σεβασμού των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και ειρηνικής συνύπαρξης των λαών.

Στη συνέχεια τους διαδέχτηκαν ηγέτες που θέλησαν να μοιραστούν αυτές τις αξίες του δυτικού πολιτισμού με όλο τον κόσμο και αυτό προσπάθησαν να το πετύχουν με το άνοιγμα των συνόρων και των οικονομιών, πιστεύοντας ότι κάνουν το σωστό και ότι δεν υπάρχει πλέον άλλο μοντέλο πολιτικής διακυβέρνησης των λαών, παρά μόνο η φιλελεύθερη δημοκρατία.

Έκαναν ένα τεράστιο λάθος σχεδόν εγκληματικό. Πίστεψαν στην ουτοπία της ελεύθερης οικονομίας και στη μυθοπλασία της αυτορρύθμισης των αγορών. Από κάποιο σημείο και ύστερα συμπεριφέρθηκαν αλαζονικά. Κοίταξαν μόνο το δικό τους συμφέρον, τον εύκολο πλουτισμό τους, με τις πράξεις και τις παραλείψεις αλλά και με την απουσία ελέγχων, βοήθησαν τους λίγους που βρίσκονταν στην κορυφή, πιστεύοντας ότι αργά ή γρήγορα οι αγορές θα στηρίξουν και αυτούς που έμειναν πίσω και έχαναν τις ευκαιρίες που δημιουργούνταν.

Καθόλου τυχαία σήμερα η πλειονότητα των πολιτών σε πολλές εύπορες χώρες όπως οι ΗΠΑ, η Γαλλία, ο Καναδάς, η Μεγάλη Βρετανία και η Αυστραλία, σύμφωνα με μια έρευνα που διενεργήθηκε σε 36 χώρες, πιστεύει ότι τα παιδιά τους θα ζήσουν σε χειρότερες οικονομικές συνθήκες απ’ ο,τι οι γονείς τους !  

Σήμερα το κράτος επιστρέφει άρον - άρον για να βάλει κανόνες στις αγορές, τις Τράπεζες ακόμη και στο διαδίκτυο. Ακούγοντας όμως τον νέο Αμερικανό πρόεδρο να δηλώνει ότι δεν υπάρχουν πλέον κανόνες, έχουμε την αίσθηση ότι η Ευρώπη ξύπνησε αργά. Ο κόσμος αλλαξε ερήμην της.

Οι εξελίξεις την προσπέρασαν και σήμερα είναι υποχρεωμένη να τρέχει ασθμαίνοντας πίσω από τα γεγονότα που άλλοι δημιουργούν διαμορφώνοντας έναν καινούριο κόσμο, μάλλον χειρότερο από αυτόν που αφήνουμε πίσω μας. Το πρόβλημα σήμερα δεν είναι ότι η Ρωσία του Πούτιν με τον αυταρχισμό και την επιθετικότητά της, απομακρύνεται από τη Δύση και αυτό που εκπροσωπεί και αντιπροσωπεύει ως ένα διαφορετικό σύστημα αξιών, πολιτικών δικαιωμάτων και πολιτικής και οικονομικής διακυβέρνησης.

Το πρόβλημα δεν είναι καν ότι η Κίνα έχει απομακρυνθεί από τη Δύση.

Το πρόβλημα είναι ότι απομακρύνεται από τη Δύση και τους κανόνες της η Αμερική του Τραμπ. Το πρόβλημα είναι ότι ο νέος Αμερικανός πρόεδρος είναι αυτός που υποστηρίζει ότι δεν δεσμεύεται από τους κανόνες που η χώρα του πρωτοστάτησε για να δημιουργηθούν.

Η μέχρι σήμερα ρητορική του δικαιώνει την επιθετικότητα, την παραβατικότητα και τον αυταρχισμό και υπονομεύει και αμφισβητεί τη δημοκρατία, τον κανόνα του απαραβίαστου των συνόρων και το διεθνές δίκαιο.

Ένα ρήγμα στη δυτική συμμαχία Αμερικής και Ευρώπης θα είναι το χειρότερο σενάριο.


Χρήστος Αλεξανδρής

Δημοσιογράφος

 

 

    

 

Απόψεις

# Στην Φθιώτιδα η χιονοπτώσεις συνεχίστηκαν και την Τρίτη το  βράδυ σε Δυτική Φθιώτιδα, Δομοκό και σε ορεινές κοινότητες του Δήμου Λαμιέων. Σε ορεινά χωριά της...
randomness