Εγώ δεν σου τον έστειλα να τον μετρήσεις, σου τον έστειλα να τον ντύσεις.

Γράφει ο
Καλλιώρας Γεώργιος
Απόστρατος Αξιωματικός Π.Ν.
Ερευνητής Συγγραφέας

Κάποτε ο αείμνηστος υπουργός Ευάγγελος Καλαντζής με καταγωγή από την Κάψη Φθιώτιδος είχε υποσχεθεί σε κάποιον πολίτη ότι θα του βρει δουλειά στο δημόσιο. Κάποια στιγμή τον ειδοποίησε να πάει να δώσει εξετάσεις στην χωροφυλακή. Ο τότε κάτοικος της Φθιώτιδας παρουσιάστηκε στο κέντρο που παρουσιάζονταν οι υποψήφιοι χωροφύλακες έδωσε τα στοιχεία του και περίμενε στην σειρά του. Όταν όμως ήρθε η σειρά του να ελεγχθεί, η αρμόδια επιτροπή έκρινε ότι ήταν πολύ κοντός και δεν πληρούσε τα αξιολογικά κριτήρια που απαιτούνταν για την είσοδο του στην σχολή χωροφυλάκων.  

Ο επικεφαλής της επιτροπής είδε ότι ο αναφερόμενος ήταν προστατευόμενος του Ευάγγελου Καλατζή και σκέφτηκε ότι έπρεπε να τον πάρει τηλέφωνο για να τον ενημερώσει .

Παίρνει λοιπόν τηλέφωνο τον υπουργό και του λέει: Κύριε Υπουργέ, ο υποψήφιος που μας προτείνατε δεν πληροί τις προϋποθέσεις για χωροφύλακας. Είναι πολύ κοντός. Είναι μόνο ένα και πενήντα.

-Ατάραχος ο υπουργός του έδωσε μια απάντηση που έμεινε στην ιστορία.

-Άκου να δεις. Εγώ σου τον έστειλα να τον ντύσεις και όχι να τον μετρήσεις. 

Ο διευθυντής της επιτροπής έβαλε την ουρά στα σκέλια, έκλεισε το τηλέφωνο και έδωσε την έγκριση του στον υποψήφιο χωροφύλακα.

Για τον τρόπο εισαγωγής του υποψήφιου Χωροφύλακα δεν είμαστε σίγουροι. Κάποιοι λένε ότι με εντολή του υπουργού μπήκε κατευθείαν στο σώμα των χωροφυλάκων, άλλοι λένε ότι πέρασε από τις παραπάνω εξετάσεις.

Ο αναφερόμενος υποψήφιος χωροφύλακας μπήκε στην σχολή της χωροφυλακής, αποφοίτησε και κάποια στιγμή έγινε χωροφύλακας. Φαντάζομαι ότι κάποια στιγμή θα έκανε οικογένεια, θα απέκτησε παιδιά κλπ., κλπ. 

Από πληροφορίες που έχουμε, μάθαμε ότι ήταν ιδιαίτερα έξυπνος και αποτελεσματικός στην δουλειά του και κάποια στιγμή μάλιστα έγινε υπαξιωματικός της χωροφυλακής.

Σαν αντιστάθμισμα στα αξιοκρατικά  κριτήρια της χωροφυλακής, των σωμάτων ασφαλείας κάποιος περίτρανα θα μπορούσε να χρησιμοποιήσει το παράδειγμα του Κωνσταντίνου Τσάτσου Προέδρου της Ελληνικής Δημοκρατίας (1975-1980) ο οποίος ήταν μεν πολύ κοντός αλλά ήταν πάνσοφος και πολύ αποτελεσματικός σε όλες τις θέσεις που ανέλαβε να διοικήσει. Μόνο που η ζωή του Κωνσταντίνου Τσάτσου ήταν ιδιαίτερα ήρεμη και δεν είχες αντιμετωπίσει ποτέ βία ή βίες καταστάσεις γενικότερα.  

Μεγάλωσε σε υγιές και πολιτισμένο οικογενειακό περιβάλλον, σπούδασε στα καλύτερα σχολεία της εποχής του  και έγινε αυτός που έγινε. Γιαυτο όλες παραγωγικές σχολές των ενόπλων Δυνάμεων και των σωμάτων Ασφαλείας έχουν θέσει αυστηρά αξιολογικά κριτήρια, μόνο που όπως όλοι ξέρουμε ότι δεν εφαρμόζονται σε όλες τις περιπτώσεις.

Ο αναφερμένος υπουργός την εποχή που μεσουρανούσε έβαλε πολλούς υποψηφίους από την Φθιώτιδα στην χωροφυλακή και σύμφωνα με την λαϊκή αντίληψη της Φθιώτιδας ο υπουργός αγαπούσε πολύ τον κόσμο της Φθιώτιδας και έδωσε ψωμάκι σε πολύ κόσμο. Ένας πρόεδρος κοινότητος μάλιστα εκείνης της εποχής  πήγε, τον βρήκε και τον ενημέρωσε για τον κίνδυνο που διατρέχει η κτηνοτροφία. Τον ενημέρωσε ότι τα κοπάδια έχουν μείνει χωρίς τσοπάνηδες και οι κατσίκες μένουν ανάρμεγες επειδή όλοι οι νέοι της περιοχής έχουν μπει στην Χωροφυλακή.

Είναι όμως έτσι τα πράγματα; 

Ο αναφερόμενος Υπουργός αν και πέθανε στην ψάθα ίσως να αγαπούσε πραγματικά την Φθιώτιδα αλλά όμως ίσως να μην το έκανε μόνο για αυτό. Ίσως ο βασικότερος στόχος του ήταν η ψηφοθηρία και η επανεκλογή του στις επόμενες εκλογές η μπορεί να σκέφτονταν το «τερπνόν μετά του ωφελίμου»

Με την τακτική του αναφερομένου υπουργού και πολλών ακόμη συναδέρφων του γεννήθηκε η μεγαλύτερη γάγγραινα της Ελληνικής κοινωνίας. Μπήκαν στο δημόσιο άνθρωποι όχι λίγοι, αλλά πάρα πολλοί, αμόρφωτοι, αγράμματοι, άξεστοι και ακατάλληλοι για τις θέσεις που επρόκειτο να καλύψουν. Ιδικά στην χωροφυλακή, αστυνομία κλπ.

Έχοντας  «θέσεις εξουσίας»  δημιουργήσαν τεράστιά προβλήματα όχι μόνο στην ελληνική κοινωνία αλλά και στην ίδια την Αστυνομία και την χωροφυλακή. Όλοι αυτοί οι άνθρωποι λόγω έλλειψης παιδείας αντί να χρησιμοποιήσουν την λογική, πολύ τακτικά χρησιμοποιούσαν την βία, στραπατσάροντας την εικόνα και το κύρος της Χωροφυλακής, της Αστυνομίας, των Ενόπλων Δυνάμεων και των Σωμάτων Ασφάλειας.

Από αυτόν τον κανόνα δεν μπορούμε να εξαιρέσουμε γενικότερα τους δημοσίους υπαλλήλους που κάποτε έμπαιναν με την σπάτουλα σε όλες τις θέσεις και σε όλα τα γεωγραφικά διαμερίσματα της χώρας.