«ΕΠΙ ΤΗ 204ή ΕΠΕΤΕΙΩ» ΤΗΣ ΕΘΝΙΚΗΣ ΠΑΛΙΓΓΕΝΕΣΙΑΣ Η ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ [ΤΟΥ 1821]

Του Δημήτρη Γ. Μπράνη
Πολιτικός Επιστήμων
Νομικός – Δημοσιογράφος  

Ι.

ΟΡΙΣΜΟΣ

Επανάσταση είναι η δυναμική εξέγερση ενός λαού ενάντια στην εξουσία.

Αποβλέπει στην ανατροπή είτε του πολιτικού είτε του κοινωνικού καθεστώτοςή την απελευθέρωση από ξένο κατακτητή.

Ανάλογα με το σκοπό ή το κίνητρο η επανάσταση προσλαμβάνει το όνομα: πολιτική, κοινωνική, εθνική.

ΙΙ.

ΕΙΔΗ

α) Πολιτική, β) Κοινωνική, γ) Εθνική, δ) Ειρηνική, δ) Σιωπηλή, ε) Αναίμακτη, στ) Αιματηρή ή ζ) Βελούδινη.

ΣΧΟΛΙΟ

Μία Επανάσταση μπορεί να είναι πολιτική, μπορεί, όμως, ταυτοχρόνως να έχει δύο χαρακτήρες. Να είναι: και πολιτική και κοινωνική.

ΙΙΙ.

Η ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ [ΤΟΥ 1821]

Η Ελληνική Επανάσταση [του 1821] είναι Επανάσταση Εθνική.

Έχει χροιά αμιγώς Εθνική. Έχει χαρακτήρα, αμιγώς εθνοαπελευθερωτικό.

Α΄. Οι Έλληνες Επαναστάτες επαναστάτησαν κατά των Τούρκων κατακτητών και τυράννων.

Β΄. Επανάσταση, που φέρνει το νέο, την αλλαγή, δημιουργεί δίκαιο και ονομάζεται: «επαναστατικόν δίκαιον».

ΙV.

Η ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ [ΤΟΥ 1821]

Ήταν μια ομόθυμη εξέγερση, ολόκληρου του Έθνους. Έλαβαν μέρος όλες οι τάξεις.

Έλαβε μέρος λαός και κλήρος. Κλήρος και λαός.

400 χρόνια το Ελληνικό Έθνος είχε στερηθεί τα ανθρώπινα δικαιώματα.

400 χρόνια «υφίστατο» τα πάνδεινα.

400 χρόνια το σκέπαζε ο πυκνός πέπλος της δουλείας.

«Όλα τα’ σκίαζε η φοβέρα».

«Όλα τα πλάκωνε η σκλαβιά».

V. 

ΤΑ ΔΕΙΝΑ ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΙΣΜΟΥ

Φρικτή κι’ ανομολόγητη ήταν η κατάσταση του σκλαβωμένου Γένους.

Ο κατακτητής ήταν δυνάστης. Ήταν τύραννος. Δεν είχε ίχνος ανθρωπισμού. Ήταν τύραννος.

Ο Ιερός Κλήρος δεν γινόταν σεβαστός. Συχνά γίνονταν καθαιρέσεις, φυλακίσεις και σφαγές κληρικών, ιδιαιτέρως δε κατά τα πρώτα χρόνια της σκλαβιάς και της δουλείας. Κατά την εκπλήρωση των θρησκευτικών καθηκόντων τους συναντούσαν πολλά εμπόδια.

Σχολεία δεν υπήρχαν. Αυτά λειτούργησαν τον 17^ο αιώνα. Έως τότε υπήρχε: «ΤΟ ΚΡΥΦΟ ΣΧΟΛΕΙΟ», δημιούργημα του Ιερού Κλήρου.

Το παιδομάζωμα ράγιζε τις καρδιές των σκλαβωμένων Ελλήνων. Είναι το αιώνιο στίγμα της Ιστορίας και του πολιτισμού. Έλαβε και το όνομα: «ο φόρος αίματος».

Οι φόροι ήταν αφόρητοι: Ήταν ο κεφαλικός φόρος. Φόρος βαρύτατος. Ήταν – το απίστευτο – ο φόρος των μαλλιών της κεφαλής. Φορολογούσαν – «άκουσον», «άκουσον», «άκουσον» ακόμη και Έλληνες - ραγιάδες - έτσι αποκαλούσαν τους Έλληνες σκλάβους οι Τούρκοι  -  που έτρεφαν: «μακράν κόμμην». «Εξ’ ου» και η παροιμιώδης φράση: «Πλήρωσα ή πληρώνω τα μαλλιά της κεφαλής μου». Λέγεται συχνά.

Πλην των παραπάνω φόρων, υπήρχαν και άλλοι φόροι, όλοι βαρείς και δυσβάσταχτοι.

Κατάλοιπο της τουρκικής σκλαβιάς είναι ο όρος: «χαράτσι». Ο όρος δηλώνει φόρο βαρύ και δυσβάστακτο. Φυσικά, είναι – ο όρος – «εν χρήσει» και σήμερα.

Άλλο δεινό του Ελληνισμού ήταν και ο εξισλαμισμός.

Το χείριστο δε των δεινών ήταν οι σφαγές, που γίνονταν για την τρομοκράτηση των «ραγιάδων». Έλεγαν οι κατακτητές: «Σφάξτε κάνα δυο. Θα πεθάνουν, που θα πεθάνουν, τί τώρα, τι μετά;».

VI. 

ΤΟ ΥΠΟΔΟΥΛΟ ΓΕΝΟΣ

Το υπόδουλο Γένος των Ελλήνων έζησε επί 400 και πλέον έτη: «υπό την Δαμόκλειον Σπάθην» του Κατακτητή.

Έζησε στη δουλεία, τη σκλαβιά, την τυραννία, την αδικία. Έζησε: «εν φόβω και τρόμω».

Δεν όριζε τη ζωή του. Δεν όριζε την περιουσία του. Δεν είχε τιμή. Ζούσε χρόνια δίσεκτα, πέτρινα. Χρόνια μη περιγραπτά.

Κινήθηκε πολλές φορές ενάντια στον Οθωμανό Κατακτητή. Όσες, όμως, φορές κινήθηκε, είτε κινήθηκε χωρίς οργανωτική πληρότητα είτε οι ξένοι αθετούσαν τις υποσχέσεις, που έδιναν, ότι θα προσέφερναν βοήθεια, καμία κίνηση και κανένα κίνημα δεν είχε αποτελέσματα. Όλα πνίγονταν στο αίμα.

Η ιστορία αναφέρει, ότι οι κινήσεις αυτές - «προεπαναστατικά κινήματα» τις ονομάζει – ήταν υπέρ τις 250.

VIΙ.

ΤΟ ΙΣΤΟΡΙΚΟ ΔΙΔΑΓΜΑ

Το ιστορικό δίδαγμα είναι το εξής. Αν οι σκλαβωμένοι Έλληνες - οι ραγιάδες - έτσι αποκαλούσαν τους Έλληνες σκλάβους οι Τούρκοι - θέλουν να ξεσκλαβωθούν, θέλουν να αποκτήσουν ξανά το πολυπόθητο αγαθό της Ελευθερίας, δεν έχουν παρά να στηριχτούν αποκλειστικά και μόνο στις δικές τους, στις προσωπικές τους δυνάμεις και να μην ελπίζουν πλέον στην ξένη βοήθεια. Να οργανωθούν δεόντως και καταλλήλως και να κηρύξουν, όταν έλθει το πλήρωμα του χρόνου, Επανάσταση.           

VIΙΙ.

Η ΦΙΛΙΚΗ ΕΤΑΙΡΕΙΑ

Την προετοιμασία και την οργάνωση του Έθνους ανέλαβε η Φιλική Εταιρεία.

Αυτή ανέλαβε να επιτελέσει και με κάθε εχεμύθεια και μυστικότητα έργο εθνικό και ιερό, ιερό και εθνικό. Να προετοιμάσει το Έθνος ψυχολογικά και να εξεύρει όπλα.

Και όταν έλθει το πλήρωμα του χρόνου να κηρύξει Επανάσταση.

ΙΧ.

Η ΚΗΡΥΞΗ ΤΗΣ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗΣ

Η Ελληνική Επανάσταση πρωτοκηρύχθηκε στις παραδουνάβιες Χώρες και συγκεκριμένα στη Μολδοβλαχία με αρχηγό τον Αλέξανδρο Υψηλάντη το Φεβρουάριο [του 1821].

Απευθύνει διάγγελμα και ζητεί τη συμπαράσταση των κατοίκων.

Δεν ανταποκρίθηκαν. Ο Ιερός Λόχος θυσιάστηκε στο βωμό της Ελευθερίας.

Στη Μητροπολιτική Ελλάδα διαδόθηκε η φήμη, ότι η Επανάσταση εκεί στέφτηκε από επιτυχία.

Χ.

Η ΕΠΙΣΗΜΗ ΚΗΡΥΞΗ ΤΗΣ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗΣ

ΣΤΗ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΙΚΗ ΕΛΛΑΔΑ

Στις 25 Μαρτίου [του 1821] στην Ιερά Μονή της Αγίας Λαύρας κηρύχτηκε επίσημα η Ελληνική Επανάσταση [του 1821].

Ενώπιον του Επισκόπου Παλαιών Πατρών Γερμανού οι Έλληνες Επαναστάτες δίνουν όρκο εθνικό και ιερό. Ορκίζονται ή να εκδιώξουν τον Τούρκο κατακτητή - τύραννο ή να αφανιστούν από το πρόσωπο της Γης.

«Ορκίζονται να μη μείνει Τούρκος στο Μοριά μηδέ στον κόσμο όλο».

Ηχεί και αντηχεί στα πέρατα της Οικουμένης το Σύνθημα:

«ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ Ή ΘΑΝΑΤΟΣ»

Είναι απόφαση των Επαναστατών Ελλήνων του ’21 οριστική και αμετάκλητη.

Ή απελευθερώνονται ή χάνονται.

ΧΙ.

Ο ΣΠΥΡΙΔΩΝ ΤΡΙΚΟΥΠΗΣ

ΔΙΝΕΙ ΤΟ ΑΚΡΙΒΕΣ ΣΤΙΓΜΑ

Μεσολογγίτης πολιτικός, λόγιος και ιστορικός.

Δίνει το ακριβές στίγμα της Ελληνικής Επαναστάσεως [του 1821].

ΙΔΟΥ

«Οι Έλληνες δεν άρπαξαν τα όπλα για να σπάσουν τα δεσμά κάποιας αποικιακής εξαρτήσεως ή για την παραχώρηση ατομικών ελευθεριών. Ήταν μία ομόθυμη εξέγερση. Μία εξέγερση ολόκληρου του Ελληνικού Έθνους. Ολόκληρη του Ελληνικού Γένους.

Ολόκληρη η Ελληνική φυλή εξηγέρθη. Επαναστάτησεν»:

«Για να εξώσει δια των όπλων εκ της Ελλάδος ξένην και αλλόθρησκον φυλήν, ήτις δια των όπλων ηχμαλώτευεν αυτήν προ αιώνων κα μέχρι τέλους την εθεώρει αιχμάλωτον και υπό την μαχαιράν της».

ΧΙΙ.

ΕΠΙΛΟΓΟΣ

Οι Έλληνες Επαναστάτες [του 1821] έστρεψαν τα όπλα εναντίον μιας πανίσχυρης αυτοκρατορίας, της Οθωμανικής, που αιχμαλώτιζε την Ελλάδα, το Έθνος επί 400 και πλέον έτη. Επί 4 και πλέον αιώνες.

Η Ευρώπη και όχι μόνο μένει έκπληκτη για την πολεμική αρετή των Ελλήνων Επαναστατών. Αποδείχτηκε περίτρανα η δύναμη και η ζωτικότητα της Ελληνικής Φυλής. Αποδείχτηκε περίτρανα το ηθικό και ψυχικό μεγαλείο της.

Η Ελλάδα νίκησε !!! Νίκησε την πανίσχυρη Οθωμανική Αυτοκρατορία. Την νίκησε ο απαράμιλλος ηρωισμός της !!! Τη νίκησε η Ελληνική λεβεντιά !!! Ο Ελληνικός πολεμικός οίστρος της. Έγινε αντικείμενο παγκόσμιου θαυμασμού.

Έγιναν θυσίες και ολοκαυτώματα. Κατέπληξαν την Οικουμένη όλη. Χύθηκε αίμα. Μα το δέντρο της Ελευθερίας μόνο με αίμα αρδεύεται. Με αίμα ανθρώπινο.

Η Ελλάδα νίκησε τον προαιώνιο εχθρό της. Επανέκτησε την Ελευθερία της «την κορωνίδα του χορού των αγαθών». Εισήλθε στη χορεία των Εθνών – Κρατών της Γης. Απέκτησε ξανά πολιτική υπόσταση και οντότητα !!! Περιελήφθη ξανά στον Παγκόσμιο Πολιτικό Χάρτη !!!