Η “παγίδα” της προεδρολογίας! (Άρθρο του Χρήστου Αλεξανδρή)

Η προεδρολογία καλα κρατεί στη χώρα μας. Στο τραπέζι έχουν πέσει διάφορα ονόματα που προτείνονται για τη θέση του Προέδρου της Δημοκρατίας.  

Για τα χαρακτηριστικά που πρέπει να έχει η προσωπικότητα του νέου Προέδρου της Δημοκρατίας μιλάνε όλοι εκτός από τον πρωθυπουργό Κυριάκο Μητσοτάκη, που είναι ο καθ’ ύλην αρμόδιος να προτείνει το πρόσωπο του ανώτατου πολιτειακού άρχοντα.

Κατά τα άλλα όλοι σέβονται το θεσμό, όπως σπεύδουν να ξεκαθαρίσουν από την αρχή στις τοποθετήσεις τους, πριν αρχίσουν να μιλάνε για πρόσωπα και να περιγράφουν τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά που πρέπει - κατά τη γνώμη τους - να έχει το πρόσωπο του υποψηφίου.

Επειδή όλοι πλέον μιλούν για την εκλογή του ή της Προέδρου της Δημοκρατίας, θα τολμήσουμε και εμείς να πούμε δύο κουβέντες. Το θέμα της εκλογής Προέδρου της Δημοκρατίας έγινε επικοινωνιακο σόου τον τελευταίο μήνα. Η προεδρολογία έχει γίνει πρώτο θέμα στα πρωινάδικα των τηλεοπτικών σταθμών με τους εκπροσώπους των κομμάτων που συμμετέχουν στα διάφορα πάνελς να απαντούν στις ερωτήσεις των δημοσιογράφων με γρίφους.

Οι κυβερνητικοί βουλευτές αναλύουν τα χαρακτηριστικά που πρέπει να έχει ένας Πρόεδρος της Δημοκρατίας, χωρίς ποτέ να αποσαφηνίζουν τη στάση τους στην περίπτωση που ξαναπροταθεί από τον πρωθυπουργό η νυν Πρόεδρος, Κατερίνα Σακελλαροπούλου.

Από την άλλη πλευρά οι αντιπολιτευόμενοι συμμετέχουν στην προεδρολογία, χωρις να αποσαφηνίζουν τη δική τους στάση. Αντιθέτως αλλάζουν τη συζήτηση και απαντούν στα ερωτήματα, με ένα άλλο ερώτημα που το απευθύνουν στον ίδιο τον πρωθυπουργό.

Στην περίπτωση, λένε, που δεν προτείνει την Κατερίνα Σακελλαροπούλου, θα πρέπει να μας εξηγήσει και τους λόγους που δεν την ξαναπροτείνει.

Υπάρχουν όμως και οι πολιτικοί των κομμάτων της Αριστεράς που θέλοντας να προσδώσουν μεγαλύτερο ενδιαφέρον στην προεδρολογία ρίχνουν στο τραπέζι διάφορα ονόματα υποψηφίων Προέδρων της Δημοκρατίας. Έχουν ακουστεί μέχρι σήμερα τα ονόματα του Χρήστου Ράμμου, του Ευάγγελου Βενιζέλου, της Μαρίας Δαμανάκη, του Κώστα Τασούλα.

Άλλοι θέλουν ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας να είναι πολιτικό πρόσωπο και να είναι κεντροδεξιός. Άλλοι συμφωνούν ότι ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας πρέπει να είναι πολιτικό πρόσωπο αλλά να ανήκει στην κεντροαριστερά. Και κάπως έτσι συνεχίζεται το παιχνίδι της κολοκυθιάς στην πολιτική ζωή του τόπου, αναμένοντας την τελική απόφαση του πρωθυπουργού Κυριάκου Μητσοτάκη.

Η άποψή μας είναι, αν βέβαια εχει κάποια αξία, οτι ο πρωθυπουργός δεν θα πέσει στην ... παγίδα που του “στήνουν” - άθελά τους βέβαια - μια μερίδα γαλάζιων βουλευτών που θέλουν για Πρόεδρο της Δημοκρατίας μια προσωπικότητα του δικού τους πολιτικού χώρου, έναν υποψήφιο Πρόεδρο δηλαδή που θα το ψηφίσουν μόνο οι κυβερνητικοί βουλευτές, αλλά θα επιδιώξει την ευρύτερη δυνατή συναίνεση στοχεύοντας η πρότασή του να συγκεντρώσει τον αριθμό των 180 θετικών ψήφων ή και περισσότερων αν αυτό είναι εφικτό.

Για να το πετύχει αυτό, ταπεινή μας άποψη είναι ότι θα επιλέξει να ανανεώσει τη θητεία της νυν Προέδρου της Δημοκρατίας Κατερίνας Σακελλαροπούλου, εν γνώση του ότι, ενδεχομένως, να έχει μικρές απώλειες από τα δεξιά του αλλά σίγουρος ότι η νυν Πρόεδρος θα ψηφιστεί από το ΠΑΣΟΚ αλλά και από βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ ή θα επιλέξει να στηρίξει για Πρόεδρο της Δημοκρατίας τον Ευάγγελο Βενιζέλο, πολιτικός που συγκεντρώνει πλέον υπερκομματικά χαρακτηριστικά, μιας και την τελευταία δεκαετία είναι “ελεύθερος του καταστρώματος”, όπως ο ίδιος έχει δηλώσει, αποχωρώντας από την ενεργό πολιτική δράση.

Στο συμπέρασμα αυτό μας οδηγεί η ίδια η πολιτική συμπεριφορά του Κυριάκου Μητσοτάκη που, αν μη τι άλλο, αυτό που μαρτυρεί είναι ότι δεν έχει αποφασίσει να θυσιάσει το προφίλ του κεντρώου φιλελεύθερου πολιτικού που αναζητά συγκλίσεις και συναινέσεις, στο βωμό της διατήρησης των εσωκομματικών ισορροπιών, κλείνοντας καθαρά προς τα δεξιά !

Αλλά είπαμε, αυτή είναι απλά η γνώμη μας.

Χρήστος Αλεξανδρής

Δημοσιογράφος