Η βουλή των συνωμοσιολόγων; (Άρθρο του Χρήστου Αλεξανδρή)

Πριν ακόμη η κλεψύδρα του χρόνου αδειάσει στο δρόμο για τις δεύτερες εκλογές και τα ερωτήματα που είχαν τεθεί στις πρώτες εκλογές του Μαΐου είχαν ήδη απαντηθεί  πριν ανοίξουν οι κάλπες της 25ης Ιουνίου. 

Το εκλογικό σώμα είχε πάρει τις αποφάσεις του και δεν έδειχνε διατεθειμένο να τις αναθεωρήσει ή να τις διαπραγματευτεί, αναζητώντας κάποιες άλλες εναλλακτικές. Ο λόγος που υπενθυμίζουμε το αποτέλεσμα των τελευταίων εκλογών είναι γιατί ίσως η πρώτη φορά στα μεταπολιτευτικά χρονικά, που γνωρίζαμε πριν ακόμη ψηφίσουμε όχι μόνο με ποιό κόμμα θα κυβερνηθεί για τα επόμενα τέσσερα χρόνια η Ελλάδα αλλά και με ποιόν πρωθυπουργό.

Για πρώτη φορά επίσης το δεύτερο κόμμα που κλήθηκε να  καθήσει στα έδρανα της αξιωματικής αντιπολίτευσης στην βουλή έχει τόσο μεγάλη διαφορά ποσοστών και εδρών από το πρώτο κόμμα και μάλιστα σε μια θέση που θα αμφισβητούνταν έντονα και από το τρίτο κόμμα που είναι το ΠΑΣΟΚ.

Το μοναδικό ερώτημα που περιμέναμε να απαντηθεί στην κάλπη, γνωρίζοντας το αποτέλεσμα των πρώτων εκλογών του Μαΐου, ήταν αν θα ειχαμε  πεντακομματική, εξακομματική, επτακομματική ή οκτακομματική βουλή, όπως είχε λεχθεί κάποια στιγμή από τους εκλογολόγους αναλυτές.

Σήμερα γνωρίζουμε με βάση και τα όσα έχουν λεχθεί στη Βουλή από τους πολιτικούς αρχηγούς, στο διάστημα που έχει μεσολαβήσει από τις εκλογές, πως το άθροισμα των ποσοστών των μικρών κομμάτων και κυρίως αυτών που τελικά κατάφεραν να περάσουν το όριο του 3% και να μπουν στη Βουλή, είναι η εκφραση της αντισυστημικής ψήφου στη χώρα μας.

Τα ποσοστά, των μικρότερων κομμάτων αθροίζονται σε ένα σύνολο πάνω-κάτω 25%. Συμπέρασμα ανησυχητικό για τα πολιτικά μας ήθη ότι το 1/4 περίπου του εκλογικού σώματος στρέφεται και συντάσσεται με τις πάσης φύσεως αντιδυτικές, αντισυστημικές και αντιδραστικές δυνάμεις, τις δυνάμεις “του εθνικού απομονωτισμού και του δεξιού και αριστερού συντηρητισμού”.

Υπάρχει ένα αόρατο νήμα που συνδέει αυτές τις δυνάμεις παρά το γεγονός ότι εκπροσωπούνται από διαφορετικά κόμματα. Έχουν μια πεποίθηση ότι όλα όσα συμβαίνουν σήμερα στη χώρα είναι αποτέλεσμα ενός στημένου πολιτικού παιχνιδιού από μεγάλα πολιτικά και οικονομικά συμφέροντα.

Είναι κατά βάση υποστηρικτές θεωριών συνωμοσίας, είναι άνθρωποι που πιστεύουν ότι ένα γεγονός ή μια κατάσταση, όπως μια κρίση, μια πανδημία, ένας πόλεμος ή μία αλλαγή ταυτότητας, είναι το αποτέλεσμα ενός μυστικού σχεδίου που καταστρώθηκε από τους ισχυρούς του πλανήτη ολόκληρου αλλά και της χώρας για να βλάψουν τα συμφέροντα των φτωχών, αδύναμων και ανυπεράσπιστων πολιτών. Υπό αυτό το πρίσμα, εύκολα συμπεραίνει κανείς ότι οι υποστηρικτές τέτοιων ανορθολογικών κρίσεων, είναι άνθρωποι που δεν έχουν σε ιδιαίτερη εκτίμηση τη φιλελεύθερη Δημοκρατία και τους θεσμούς της.

Δεν είναι, φυσικά, πρόβλημα που παρατηρείται μόνο στην Ελλάδα, αλλά πρόβλημα που απασχολεί ολόκληρη την Ευρώπη. Οι αντιδραστικές αυτές απόψεις θα εκτεθούν στα μάτια όλων των πολιτών στα πλαίσια των κοινοβουλευτικών τους παρεμβάσεων και υπό αυτή την έννοια η επόμενη Βουλή αποκτά ένα μεγαλύτερο ενδιαφέρον.

Θα τους ακούσουμε όλους, θα τους μετρήσουμε όλους, θα τους κρίνουμε όλους.

Το αν θα τους ενισχύσουμε ή θα τους απορρίψουμε θα το μάθουμε στις επόμενες εκλογές. Μέχρι τότε θα συνυπάρξουμε μαζί τους. Θα μας ανεχτούν και θα τους ανεχτούμε.

Χρήστος Αλεξανδρής