Καθημερινή Αδέσμευτη Εφημερίδα

Οι Πρυτάνεις και τι απαιτούν οι καιροί από τα Πανεπιστήμια

Όποιος παρακολουθεί την πορεία των Α.Ε.Ι. – Τ.Ε.Ι. της χώρας δε μπορεί να μένει αδιάφορος και να μην υποστηρίζει προσπάθειες προς βελτίωσή τους.

Καιρός ν’ ανατραπούν πολιτικές που γελοιοποιούν την τριτοβάθμια εκπαίδευση, αγνοώντας τις αντιδράσεις εκείνων που νομίζουν ότι τα Α.Ε.Ι. – Τ.Ε.Ι. υπάρχουν για να υπηρετούν το ατομικό τους συμφέρον.

Ίσως αυτά που θα γράψω να είναι ατελή - ίσως να μη μου χαρίσουν νέους φίλους. Όμως θα είμαι ειλικρινής και ευθύς, ιδιότητες καθόλου ευκαταφρόνητες στις μέρες μας.

Συμπαραστάτης μου και ο Σοφοκλής με την Αντιγόνη του:

«Όστις εκ φόβου γλώσσαν εγκλήσας έχει κάκιστος είναι νυν τε και πάλαι δοκεί».

Α. Η βάση εισαγωγής

 

Με ξενίζει η άρνηση των Πρυτάνεων να προτείνουν μια βάση εισαγωγής. Μένουν ικανοποιημένοι αν στο Ίδρυμά τους εισέρχονται φοιτητές με 3άρια; Τους απασχολεί το γεγονός ότι μπορεί να ομιλούν σε φοιτητές, που αδυνατούν να τους παρακολουθήσουν;

Η άποψη ότι εγώ διδάσκω και όποιος θέλει ας μάθει δεν είναι σωστή.

Η διδασκαλία και η μάθηση μοιάζουν με την πώληση και αγορά. Αν δεν αγοράζει κανένας τότε δεν πωλώ. Όμοια αν δεν μαθαίνει τότε δεν διδάσκω.

Φέρνω στο νου το σύστημα εισαγωγής στο Μαθηματικό του Πανεπιστημίου Αθηνών των δικών μου χρόνων.

• Δεν υπήρχε καθορισμένη ύλη εξέτασης. Τα θέματα μπορούσε να είναι απ’ όσα διδαχτήκαμε σε Μαθηματικά – Φυσική – Χημεία – Έκθεση στα Γυμνασιακά μας χρόνια και όχι η ύλη της τελευταίας τάξης και αυτή κουτσουρεμένη.

• Με άριστα το 10 η βάση εισαγωγής ήταν το 6. Δεν έμπαινες με λιγότερο από 24 μονάδες και με αριθμό εισακτέων καθορισμένο από την κοσμητεία της Σχολής. Αρκετές φορές η βάση εισαγωγής ανέβαινε ψηλότερα.

Δε συγκρίνω το «καλό» παρελθόν με το «κακό» παρόν. Κινδυνεύω να αυτοακυρωθώ αν υποστηρίξω ότι όλα τότε ήταν άριστα και σήμερα τιποτένια. Υπήρχαν και τότε οι αδυναμίες, οι ελλείψεις, οι ανεπαρκείς καθηγητές. Πάντως και αυτούς τους τελευταίους τους αφήναμε ήσυχους να πουν αυτά που ήξεραν, χωρίς να τους χτίζουμε τις πόρτες με τούβλα !

Φοβούμαι ότι τώρα αντί για τα γαιώδη τούβλα, ίσως ως υλικό χρησιμοποιήσουν τους αφώτιστους εαυτούς τους στο επόμενο χτίσιμο !!

• Υποπτεύομαι τη σκέψη ορισμένων Πρυτάνεων Α.Ε.Ι. – Τ.Ε.Ι. μπορεί να κάνω και λάθος, ότι αν μπει βάση και μείνουμε χωρίς φοιτητές τι θα γίνει με το τμήμα, το διδακτικό προσωπικό, τα κονδύλια προγραμμάτων, τα διδακτορικά που αφειδώς μοιράζω;

• Το επιχείρημα ότι όσοι δεν έχουν τη βάση π.χ. του 8,5 θα στραφούν στα Ιδιωτικά που θα τους χορηγήσουν ισότιμο πτυχίο, ανατρέπεται αν η Βουλή με το νομοθετικό της έργο π.χ. ψηφίσει η εξέταση να είναι κοινή.

• Ένα δε καλό Ιδιωτικό Πανεπιστήμιο θα κεντρίζει σε άμιλλα και το Δημόσιο.


Β. Η αστυνόμευση


Ασφαλώς ενοχλεί η παρουσία της Αστυνομίας στα Α.Ε.Ι. – Τ.Ε.Ι. εξίσου με την παρουσία των αναρχικών, εξωπανεπιστημιακών κλπ.

Δόθηκε όμως στους Πρυτάνεις το δικαίωμα αυτοί να την καλούν, αν διαπιστώνουν έκνομες πράξεις.

Δεν ξέρω πόσοι το έπραξαν. Ίσως όλα στα Ιδρύματά τους να δούλευαν ρολόι και σε κανέναν να μην κρέμασαν πινακίδες στο σβέρκο του ή να τον έχτισαν !!


Γ. Τι απαιτούν οι κοινωνίες σήμερα από τα Α.Ε.Ι. – Τ.Ε.Ι.


• Να εκπαιδεύουν φοιτητές με σύγχρονα και ανταγωνιστικά προγράμματα.

• Να δημιουργούν περιβάλλον για εφηρμοσμένη έρευνα.

• Να φροντίζουν για τη λειτουργική διεθνοποίησή τους - δηλ. καθηγητές και φοιτητές να βρίσκονται σε διαρκή επικοινωνία με άλλα παγκόσμια κέντρα εκπαίδευσης, ώστε να έρχονται σε επαφή με θεωρίες τη στιγμή της κινητικότητάς τους και όχι σε στιγμές που αποσύρονται, γιατί άλλες έρχονται στην επιφάνεια.

Μήπως κάποια Πανεπιστημιακά Τμήματα επιμένουν να προασπίζονται το κάστρο της επαρχιακής γνώσης, ψαλλιδίζοντας τα φτερά των ανύποπτων που προσέρχονται στα τμήματά τους;

• Ακροτελεύτιο. Η ταλαιπωρημένη κοινωνία μας θέλει να δει μοντέλο εκπαίδευσης στο οποίο, η συντεχνία, η αναξιοκρατία και ο νεποτισμός, θ’ αντικατασταθούν από την συκοφαντημένη αριστεία, διαφάνεια και συνεχή αξιολόγηση.

Η ηλικία μου πέρα από τα δεινά που μπορεί να μου φέρει έχει και ένα καλό: Μου επιτρέπει χωρίς φόβο να γράφω αυτά που πιστεύω.


Αθ. Δ. Γκίκας,
Μαθηματικός

 

 

    

 

Απόψεις

Το ταξίδι στον  Νομό Έβρου είχε και δυσάρεστα απρόοπτα. Συνάντησα στην Ορεστιάδα τον ιντερνετικό μου φίλο Χρήστο. Η χαρά μεγάλη και από τις δύο πλευρές, μέχρι την...
randomness