ΤΑ ΚΑΛΑ ΚΑΙ ΤΑ ΣΤΡΑΒΑ

Γράφει ο Ηλίας Σπυρόπουλος
συνταξιούχος εκπαιδευτικός

✓  Η στήλη για μια ακόμα φορά το δηλώνει ότι προσπαθεί να αφουγκράζεται την καθημερινότητα, να καταγράφει αυτά που λέγονται στην πλατεία, στο πεζοδρόμιο, στο καφενείο, να τα καταθέτει όπως ακούγονται και πάντα το διευκρινίζει ότι εκφράζει και τη δική της άποψη και θέση.

Και μ’ αυτή την εισαγωγή ας ξεκινήσουμε.

✓ Το κέντρο Πολιτισμού Φθιώτιδος, όπως κάθε χρόνο, έτσι και φέτος διοργάνωσε το καθιερωμένο Πασχαλινό φιλανθρωπικό παζάρι. Είναι γνωστό τοις πάσι ότι το φιλανθρωπικό τούτο Κέντρο προσφέρει τις υπηρεσίες του στην πόλη μας από ετών, βοηθώντας, πάσχοντες, ιδρύματα διάφορες εκδηλώσεις κλπ.

Δεν θα πλέξω το εγκώμιο και δεν θα αναφερθώ σε λεπτομέρειες, διότι οι Λαμιώτες γνωρίζουν κάλλιστα τη φιλανθρωπική του συνεισφορά. Ιδιαίτερα όμως συγκινητική και άξια πολλών επαίνων ήταν η φετινή τους απόφαση, όλες τους οι εισπράξεις από το φετινό τους BAZAR να διατεθούν στη ΦΛΟΓΑ, το σύλλογο γονιών παιδιών με νεοπλασματική ασθένεια.

Ότι το καλύτερο αποφάσισαν.

Θερμά – θερμότατα συγχαρητήρια από τη στήλη και από πολλούς συμπολίτες των οποίων μεταφέρει τη γνώμη προς το Δ/Σ, την πρόεδρό του κ. Ελένη Λαΐου ιατρό, λίαν αγαπητή στο γράφοντα, στην κ. Καραγκούνη, στην κ. Μόσχου, στην κ. Φώσκολου, στην κ. Καρβούνη Βάσω νυν συνάδελφό μου και πρώην μαθήτριά μου στο Σχολείο της Λυγαριάς, η οποία σίγουρα θα άκουσε από τον τότε δάσκαλό της, τις λέξεις αγάπη στον πλησίον, φιλανθρωπία, ανθρωπιά, αλληλοβοήθεια κλπ.

Και βέβαια συγχαρητήρια σ’ όλες τις εκλεκτές κυρίες μέλη του Συλλόγου και ας με συγχωρήσουν που δεν θα τις αναφέρω ονομαστικά, που πραγματικά μοχθούν και αγωνίζονται για να φέρουν σε πέρας τους στόχους του Συλλόγου.

Ιδού παράδειγμα προς μίμηση.

✓ Επ’ ευκαιρία της 24^ης Μαρτίου που πανηγυρικά γιορτάσαμε πριν λίγες ημέρες, πολλά ακούστηκαν από συγγραφείς, ιστορικούς, εκπαιδευτικούς, ομιλητές οι οποίοι προσπάθησαν με κάθε τρόπο να ανεβάσουν στο βάθρο της ευγνωμοσύνης μας τους συντελεστές και ήρωες του ενδόξου αγώνα.

Και με όλες τις εκδηλώσεις μας, γιορτασμούς, ομιλίες, παρελάσεις, θεατρικές παραστάσεις, τηλεοπτικές εκπομπές έγινε προσπάθεια να εκδηλώσουμε το σεβασμό μας και την τιμή μας σε κείνους που έδωσαν τα πάντα ακόμα και τη ζωή τους στον τιτάνιο εκείνο αγώνα  εναντίον της σκλαβιάς αλλά κυρίως να μάθουν και οι νέες γενιές τα κατορθώματα των ενδόξων προγόνων τους και να βιώσουν τι είναι για την πατρίδα ο αγώνας του 21 και το Ελευθερία ή θάνατος.

Δυστυχώς αυτές τις ημέρες του μεγάλου γιορτασμού βρήκαν ευκαιρία και αρκετοί μικρόψυχοι, δήθεν ιστορικοί, δήθεν προοδευτικοί, δήθεν ιστορικοί αναλυτές να ρίξουν τα δηλητηριώδη βέλη τους και να μας πουν ότι δεν υπήρξε Κρυφό Σχολειό, ότι δεν έγινε θυσία των γυναικών στο Ζάλογγο και να καταθέσουν με κάθε τρόπο ακόμα και μέσω διαδικτύου εντελώς αλλοιωμένα τα ιστορικά μας γεγονότα.

Ότι έχει καταντήσει Σπορ δημοφιλές στις μέρες μας η αλλοίωση των πάσης φύσεως γεγονότων, ουδείς μπορεί να το αμφισβητήσει. Και μια και μιλάμε για ιστορικά δρώμενα ας ανατρέξουν οι αμφισβηματίες στον πίνακα του μεγάλου Νικολάου Γκύζη «Το Κρυφό Σχολειό».

Αυτός ο μέγας Ζωγράφος με αυτόν τον πίνακα που όλους συναισθηματικά μας εμπνέει, έτσι τον σοφίστηκε και δεν γνώριζε τίποτα για το Κρυφό Σχολειό; Έτσι στα καλά καθούμενα του ήρθε η έμπνευση; Και ερωτώνται αυτοί οι δήθεν ιστορικοί – ανιστόρητοι. Τι κακό μπορεί να προκαλέσει στις νεώτερες γενιές αυτή η αναφορά στο Κρυφό Σχολειό, έστω και αν κατ’ αυτούς δεν εκφράζεται η πραγματικότητα;

Σε τι τους ενοχλεί το να αντιλαμβάνονται οι νεώτεροι το πόσο μαύρη υπήρξε για το ελληνικό Έθνος η κατοχή της γης μας από τους Οθωμανούς; Αλλά και αν κατ’ αυτούς ήταν ένας μύθος δεν ήταν αυτός που μεταξύ των άλλων τόνωσε το ηθικό των Ελλήνων σε κάποιες στιγμές που χρειαζόταν αναπτέρωση;

Ας αφήσουμε την Ιστορία, τη δική μας Ιστορία να συνεχίζει το οδοιπορικό της και ας μην προβαίνουμε στην ανάπλασή της. Και ας μην ξεχνάμε ότι πολλοί άλλοι λαοί σε εκστρατείες τους και αναζητήσεις τους στηρίχτηκαν πάνω σε μύθους.

Η Ιστορία κ.κ. ερευνητές δεν περνιέται σε φίλτρα όπως κάνουν μερικές κυρίες, για να φαίνονται νεώτερες και όμορφες.

✓ Στην παρέα του καφέ, ένας εκ των μετεχόντων, μας είπε: Μου αρέσει να παρακολουθώ στην τηλεόραση τις παλιές ελληνικές ταινίες. Μου θυμίζουν τα παλιά, μου θυμίζουν τη νιότη μας.

Παρ’ όλο που τις έχω δει πολλές φορές, με ευχαρίστηση τις βλέπω και πάλι. Όμως διερωτώμαι. Δεν υπάρχουν άλλες ταινίες και βάζουν όλο τις ίδιες και τις ίδιες συνέχεια, όσο καλές και αν είναι; Εκατοντάδες ελληνικές ταινίες έχουν γυριστεί. Γιατί δεν βάζουν και άλλες;

Αλήθεια το παιδί του λαού ο Νίκος Ξανθόπουλος και απευθυνόμενος στο γράφοντα, που έχεις γράψει στην εφημερίδα για τη φιλανθρωπία του δεν έχει γυρίσει πολλές – πολλές ταινίες; Καμία δεν του παρουσιάζουν. Γιατί τον έχουν τιμωρημένον; Τι παιγνίδια παίζονται;

Επειδή συνέχισε βλέπω τηλεοπτικά κανάλια τις απογευματινές ώρες και μετά, μήπως βάζουν άλλες ταινίες τις πρωινές ώρες και δεν τις βλέπω; Τι έχετε επ’ αυτού να μου πείτε; Δεν έλαβε από κανένα μας απάντηση, αλλά το ερώτημά του αιωρείται και χρήζει κάποιας πληροφόρησης.

✓ Η στήλη ας κλείσει και σήμερα με την πεποίθηση, ότι αυτά στα οποία αναφέρεται είναι ενδιαφέροντα και σε λογικές βάσεις τεκμηριωμένα.