ΤΑ ΚΑΛΑ ΚΑΙ ΤΑ ΣΤΡΑΒΑ

Γράφει ο Ηλίας Σπυρόπουλος,

Συνταξιούχος εκπαιδευτικός

▶ Και σήμερα η στήλη θα ασχοληθεί με θέματα επίκαιρα, αντλώντας τα από την καθημερινότητα, θα προσπαθήσει δε να τα ισορροπήσει στη ζυγαριά του σωστού και της λογικής, συνζυμώνοντάς τα και με τις δικές της σκέψεις, θέσεις, απόψεις.

▶ Οι αυτοδιοικητικές εκλογές εν όψει. Ο προεκλογικός πυρετός στο ζενίθ. Όπου και να βρεθείς, όπου και αν σταθείς, σε κάθε δημόσιο χώρο, η επικρατούσα συζήτηση περιστρέφεται περί τα εκλογικά. Άλλος επαινεί, άλλος κατακρίνει, άλλος καταθέτει τα προσόντα των υποψηφίων που έχει σκοπό να ψηφίσει. Απ’ ότι διαπιστώνει ο γράφων οι προεκλογικές λεκτικές συγκρούσεις βρίσκονται σε χαμηλά επίπεδα και μπορεί να πει κανείς ότι ευχάριστο και διασκεδαστικό κλίμα επικρατεί στις παρέες και με ευχαρίστηση αλλά και χιούμορ ακούγονται οι γνώμες, που ο καθένας εκφέρει για το χώρο τον οποίον έχει επιλέξει να δώσει την υποστήριξή του.
Και αν κάπου – κάπου επικρατεί και κάποια λεκτική ένταση, τούτο οφείλεται στο ότι στις συζητήσεις εμπλέκονται οι θέσεις των πολιτικών κομμάτων. Και αν κάποιο πολιτικό κόμμα εξέφρασε την υποστήριξή του σε κάποια υποψήφια παράταξη και το άλλο σε άλλη, εδώ δημιουργούνται κάποιες εντάσεις, κάποιες αντιπαραθέσεις.
Όπως όλοι γνωρίζουμε τα πολιτικά κόμματα επιζητούν τις πολιτικές αντιπαραθέσεις, διότι κατ’ αυτόν τον τρόπο οι οπαδοί τους μένουν συσπειρωμένοι στον πολιτικόν τους χώρο, τον οποίον και υπερασπίζονται δυναμικά.
Εκείνο όμως που θα καταθέσει ο γράφων είναι, ότι στη συντριπτική τους πλειοψηφία οι πολίτες συμφωνούν στο ότι στις αυτοδιοικητικές εκλογές δεν πρέπει να επεμβαίνει η πολιτική.
Πρέπει οι δημότες να ψηφίζουν τον καλύτερο, τον πλέον άξιο κατά τη γνώμη τους, ανεξάρτητα σε ποιον χώρο ανήκει.
Ο δημότης, ή ο κάτοικος του χωριού έχει γνώμη, ξέρει ποιος είναι ικανός να τον εκπροσωπήσει. Γνωρίζει τις ικανότητες και τα προσόντα του κάθε υποψηφίου και είναι σε θέση να επιλέξει τον καλύτερο.
Όταν όμως μπαίνει η πολιτική στη μέση τα πράγματα μπερδεύονται και αλλάζουν τις προτιμήσεις και τις θέσεις των ψηφοφόρων.
Απαίτηση της κοινής γνώμης είναι, ότι εσείς οι ιθύνοντες των πολιτικών κομμάτων, να αφήσετε τον κάθε δημότη να εκλέξει τον καλύτερο, τον ικανό, τον άξιο.
Ξέρει να κρίνει ο ψηφοφόρος.
Τουλάχιστον μη χρωματίζετε τις εκλογές δήμων και κοινοτήτων.
Στις περιφέρειες έχετε κάποια δικαιολογία να επεμβαίνετε.
Στις δημοτικές καμιά. Αυτό σας το καταθέτει ο γράφων υπεύθυνα. Δεν είναι δική του γνώμη αλλά το αντλεί από τις θέσεις των συμπολιτών του και γενικώτερα της καθημερινότητας. Αφουγκραστείτε και σεις τις επιθυμίες και τις γνώμες των πολιτών. Καλό θα είναι για τον τόπο μας.

▶ Αφορμή για να πλουτίσω τη σημερινή στήλη με το σημερινό μου άρθρο υπήρξε ένα βαθυστόχαστο άρθρο προ καιρού του έγκριτου και πάντα σωστού δημοσιογράφου κ. Μανώλη Κοττάκη στην εφημερίδα ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ με θέμα: «Ο θρησκευτικός όρκος στο στόχαστρο».
Στο άρθρο του αυτό ο κ. Κοττάκης υπεραμύνεται του θρησκευτικού όρκου και γενικά του ρόλου της Ορθοδοξίας στα θρησκευτικά μας δρώμενα. Υποστηρίζει και δικαιολογημένα, ότι ο Ελληνισμός ταυτίζεται με την Ορθοδοξία. Πολύ σωστά επιμένει ότι καλώς ο σταυρός στολίζει το κοντάρι της σημαίας μας. Και με αδιάσειστα επιχειρήματα αποδεικνύει ότι ελληνισμός και χριστιανισμός συμπορεύονται στους αιώνες και αυτή η συμπόρευση πρέπει να συνεχιστεί, εάν επιθυμούμε αυτός ο τόπος να επιβιώνει εσαεί:
Και τώρα ως προς τον θρησκευτικό όρκο.
Η στήλη θα συμφωνήσει με τον κ. Κοττάκη ότι πρέπει να ισχύει ο θρησκευτικός όρκος, αλλά θα τονίσει μόνο για σοβαρές υποθέσεις στις ανθρώπινες σχέσεις, για θέματα κοινωνικά, εθνικά πολιτιστικά μεγίστης σπουδαιότητας.
Για το παραμικρό όμως, για το ελάχιστο για καθημερινές αντιπαραθέσεις και διενέξεις όχι σημαντικές στις σχέσεις των ανθρώπων, νομίζει ότι αρκεί ο λόγος της τιμής του καθενός. Όταν ο ίδιος ο Χριστός μας άφησε παρακαταθήκη «Εγώ δε λέγω υμίν μη ομόσαι όλως» και οι Άγιοι Νικόδημος και Βασίλειος ήταν εναντίον του όρκου, δεν μπορεί εμείς για την παραμικρή αιτία να χρησιμοποιούμε αυτό που αγγίζει τα άγια των αγίων.
Γνώμη της στήλης και του γράφοντα αυτό, χωρίς να υποστηρίζει ότι διαθέτει θεολογικές γνώσεις ανάλογες του μεγάλου αυτού θέματος.
Επίσης στο άρθρο του αυτό ο κ. Κοττάκης πολλά παραθέτει για το δίδυμο σύμπλευσης πατρίδας και θρησκείας.
Και όλα τόσο κοινωνικά και ιστορικά τεκμηριωμένα, που θα άξιζε η εφημερίδα αυτή να το δημοσιεύει αυτούσιο από καιρού εις καιρόν για να διαβάζεται και πάλι.
Η επανάληψη είναι μητέρα της μάθησης και της κατανόησης.
Αφού συγχαρούμε θερμά τον κ. Κοττάκη θα αναφερθούμε σ’ αυτό με το οποίο τελειώνει το άρθρο του ο άξιος και έγκριτος δημοσιογράφος. Ο θρησκευτικός όρκος, ο σταυρός στη σημαία η εικόνα του Ιησού στα δικαστήρια και τα σχολεία, τα θρησκευτικά μαθήματα στα σχολεία, είναι η απευθείας σύνδεση του λαού με την ιστορία του.

▶ Θα κλείσει και η σημερινή στήλη με τη βεβαιότητα ότι κάτι σωστό κατέθεσε, κάποιους αναγνώστες θα προβληματίσει και ίσως τους ωθήσει να εκφέρουν και να καταθέσουν και τη δική τους γνώμη επί των αναφερομένων.