Οι υποκλοπές και η Γυναίκα του Καίσαρα! (Άρθρο του Χρήστου Αλεξανδρή)

Η απόφαση της Εισαγγελίας του Αρείου Πάγου να αρχειοθετήσει την υπόθεση των τηλεφωνικών παρακολουθήσεων πολιτικών προσώπων και άλλων ανώτατων αξιωματούχων στο αρχείο, όχι μόνο δεν κλείνει οριστικά όπως έσπευσαν να δηλώσουν οι κυβερνητικοί παράγοντες, την υπόθεση των υποκλοπών που κλόνισε την αξιοπιστία της κυβέρνησης αλλά παραμένει ανοιχτή στη κοινή γνώμη. 

Και ο λόγος που η υπόθεση των υποκλοπών παραμένει ανοιχτή είναι γιατί δεν εκπληρώθηκε καθ΄ οιονδήποτε τρόπο η αρχική δήλωση του πρωθυπουργού και των άλλων στελεχών της κυβέρνησης ότι θα έρθουν όλα στο φως και θα αποκαλυφθούν οι υπεύθυνοι. Αντίθετα με τον τρόπο που κλείνει και αρχειοθετείται η υπόθεση ανοίγει διάπλατα το δρόμο στους συνωμοσιολόγους που περιμένουν στη γωνία για να επιτεθούν στους θεσμούς της φιλελεύθερης δημοκρατίας που φέτος συμπληρώνει 50 χρόνια ζωής.

Πριν την δημοσιοποίηση της απόφασης του Αρείου Πάγου για αρχειοθέτηση της υπόθεσης με το σκεπτικό ότι δεν προκύπτει από την έρευνα που διεξήχθη καμία σχέση της ΕΥΠ με το παράνομο λογισμικό, είχαν προηγηθεί δημοσιεύματα στο ''Βήμα της Κυριακής'' και σε άλλες εφημερίδες που αποκάλυπταν ότι τα τηλέφωνα 28 προσώπων που είχαν παγιδευτεί και επιμολυνθεί με το παράνομο λογισμικό Predator και παράλληλα είχαν τεθεί υπό παρακολούθηση και από την ΕΥΠ. Γράφονταν επίσης σε αυτά τα δημοσιεύματα ότι γίνεται προσπάθεια με διάφορα τρικ για να κουκουλωθεί η υπόθεση.

Το γεγονός και μόνο ότι δύο ημέρες μετά βγαίνει η απόφαση του Αρείου Πάγου που βάζει στο αρχείο την υπόθεση, είναι ''βούτυρο στο ψωμί'' των συνωμοσιολόγων. Και δόξα τω Θεό έχουμε πολλούς τέτοιους στη χώρα μας. Δεν κάνουμε υποδείξεις για το πώς θα έπρεπε να έχει λειτουργήσει η Εισαγγελία του Άρειου Πάγου, μακριά από εμάς τέτοιες σκέψεις.

Απλά θέλουμε να επισημάνουμε ότι επειδή στην υπόθεση αυτή δεν έχουν δοθεί μέχρι σήμερα πειστικές απαντήσεις από την κυβέρνηση, αντίθετα η διαχείριση του θέματος από το Μαξίμου βρίθει αντιφατικών θέσεων, ενισχύθηκε αντί να αμβλυνθεί ένα αίσθημα διάχυτης καχυποψίας που υπάρχει στην ελληνική κοινωνία για τους θεσμούς, την δικαιοσύνη και το κράτος δικαίου στην Ελλάδα. Δεν ευθύνονται φυσικά γι' αυτό οι δικαστές.

Αποκλειστικά υπεύθυνοι και υπόλογοι είναι οι πολιτικοί. Κυβέρνησης και αντιπολίτευσης που κάθε φορά που βγαίνει ένα θέμα στην επικαιρότητα συναγωνίζονται στην πολιτική φλυαρία και στο ποιος θα εντυπωσιάσει περισσότερο από τον άλλον με τις δηλώσεις που κάνει.

Το ίδιο συνέβη και στην υπόθεση των υποκλοπών με την κυβέρνηση να αντιδρά φοβικά δείχνοντας ότι κάτι θέλει να κρύψει και την αντιπολίτευση να εμφανίζει τη χώρα ως μπανανία. Ο μεγαλύτερος εχθρός της αλήθειας δεν είναι το ψέμα, αλλά οι πεποιθήσεις.

Αν έχεις μια πεποίθηση ότι όλα στη χώρα είναι διαβρωμένα και όλοι όσοι ασκούν εξουσία είναι διαπλεκόμενοι και εξυπηρετούν συμφέροντα και όχι τα συμφέροντα του λαού από τους οποίους και εκλέγονται, τότε δεν είναι καθόλου εύκολο να πειστείς ότι η δικαιοσύνη στο ζήτημα των υποκλοπών έκανε σωστά τη δουλειά της.

Αν έχεις εδραία την πεποίθηση ότι στην Ελλάδα όλα κουκουλώνονται και δεν τιμωρούνται όσων τα ονόματα τους εμπλέκονται σε υποθέσεις σκανδάλων και διαφθοράς, καμία δύναμη δεν μπορεί να σου αλλάξει αυτή την πεποίθηση.

Γι' αυτό θα συμφωνήσουμε με αυτούς που υποστηρίζουν σήμερα ότι ''η τελεσίδικη αρχειοθέτηση της υπόθεσης των υποκλοπών από την Εισαγγελία του Αρείου Πάγου, μπορεί να γυρίζει οριστικά μία από τις πλέον σκοτεινές σελίδες της μεταπολιτευτικής Ιστορίας της χώρας, όμως δεν την διαγράφει''. Θα ακολουθεί ως μελανή κηλίδα τον κοινοβουλευτικό βίο κομμάτων και πολιτικών αρχηγών. Τον πρωθυπουργό γιατί δεν μπόρεσε να την αποτρέψει και τους παρακολουθούμενους γιατί δεν θα μάθουμε για ποιους λόγους εθνικής ασφάλειας τους παρακολουθούσαν.

Θέλουμε να ξέρουμε γιατί εμείς τους ψηφίζουμε, αλλά δυστυχώς η δημοκρατία που έχουμε δεν θέλει να μας δώσει λογαριασμό. Ήδη μετά την απόφαση του Αρείου Πάγου υπήρξε καταιγισμός δημοσιευμάτων και πλήθος άρθρων που μιλούν για συμπαιγνία και συγκάλυψη.
 

Το ερώτημα επομένως δεν αφορά τους δικαστές που επαναλαμβάνουμε προσπαθούν να κάνουν σωστά τη δουλειά τους. Αφορά τους πολιτικούς μας και τι κάνουν για να αντιμετωπίσουν την διάχυτη καχυποψία που υπάρχει σε ένα μεγάλο τμήμα της κοινωνίας για τη λειτουργία των θεσμών. Όταν οι πολίτες δεν εμπιστεύονται τους αντιπροσώπους τους που οι ίδιοι εξέλεξαν για να διασφαλίσουν το κοινό συμφέρον, όταν δεν πιστεύουν καν ότι υπάρχει κοινό συμφέρον και ότι όλα είναι στημένα από εξωθεσμικά κέντρα εξουσίας, τότε το σύστημα αρχίζει να φθείρεται, να πιέζεται και να διαβρώνεται εκ των έσω.

Οι πολιτικοί μας ας μην απορούν επομένως γιατί πίσω από την άνοδο των εθνικιστικών και ακροδεξιών κομμάτων, υπάρχει και λειτουργεί ένα ολόκληρο σύστημα προπαγάνδας και παραπληροφόρησης που στοχεύει να υπονομεύσει την πίστη των πολιτών στους κανόνες και τους θεσμούς της δημοκρατίας, εκμεταλλευόμενα τα κενά που αφήνουν οι υποστηρικτές της δημοκρατίας. Στις δημοκρατίες η γυναίκα του Καίσαρα δεν πρέπει να είναι τίμια, αλλά και να φαίνεται τίμια.

Χρήστος Αλεξανδρής

Δημοσιογράφος