Ερήμην των πολιτών! (Άρθρο του Χρήστου Αλεξανδρή)

Αυτά που συμβαίνουν τους τελευταίους μήνες στην πολιτική ζωή του τόπου δεν έχουν προηγούμενο. Εμφύλιοι, διασπάσεις, Κοινοβουλευτικές ανατροπές στους συσχετισμούς πολιτικής δύναμης των κομμάτων, αποχωρήσεις και ανεξαρτητοποιήσεις βουλευτών, δημιουργία νέου κόμματος, είναι στοιχεία που περιγράφουν μία εικόνα διάλυσης των σταθερών και ισορροπιών του πολιτικού συστήματος με όλα τα κόμματα κυρίως στο χώρο της αντιπολίτευσης, να βρίσκονται σε φάση περιδίνησης και να ακολουθούν μια τροχιά συρρίκνωσης του πολιτικού τους κεφαλαίου. 

Η φθορά, η διάσπαση και ο πολιτικός κατακερματισμός ήταν φαινόμενα δικαιολογημένα στην εποχή των μνημονίων και της μεγάλης οικονομικής κρίσης. Σε περίοδο ανάπτυξης και πλεονασμάτων όπως αυτή που διανύουμε σήμερα πως δικαιολογείται ο κατακερματισμός του πολιτικού μας συστήματος. Ο κατακερματισμός της κεντροδεξιάς και της κεντροαριστεράς παράταξης.

Απ’ όποια οπτική κι αν προσπαθήσουμε να προσεγγίσουμε και να ερμηνεύσουμε τις εξελίξεις, η αδιαμφίσβητητη παραδοχή είναι ότι έχουμε μπροστά μας ένα καινούργιο πολιτικό σκηνικό που αναδύθηκε όχι γιατί αυτή ήταν η βούληση του ελληνικού λαού, η επιλογή του εκλογικού σώματος στις αλλεπάλληλες εκλογικές αναμετρήσεις που προηγήθηκαν από το 2023 και ύστερα, αλλά γιατί έτσι αποφάσισε μια κομματική νομενκλατούρα με γνώμονα το προσωπικό της συμφέρον και τις προσωπικές φιλοδοξίες.

Ερήμην των πολιτών που άλλα ψήφισαν στις εθνικές εκλογές και στις ευρωεκλογές και αλλά βλέπουν να ισχύουν. Έχει διαμορφωθεί ένα καινούριο πολιτικό σκηνικό με το οποίο θα πορευτούμε μέχρι τις επόμενες εθνικές εκλογές όποτε κι αν αυτές γίνουν.

Ένα καινούριο πολιτικό σκηνικό που κάνει την απόσταση που χωρίζει το πολιτικό σύστημα από την κοινωνία να φαίνεται κάθε μέρα όλο και μεγαλύτερη. Αλλού η πολιτική και τα κόμματα και αλλού η κοινωνία.

Σταδιακά αλλά σταθερά χάνεται η εμπιστοσύνη των πολιτών στο πολιτικό σύστημα. Αντιμέτωποι με μία βαθιά κρίση εμπιστοσύνης στους πολιτικούς και τα κόμματα, δεν είναι τυχαίο ότι ο κατακερματισμός αποτυπώνεται σε όλες τις δημοσκοπικές έρευνες.

Σε χαμηλά ποσοστά δημοτικότητας κινούνται πλέον όλα τα κόμματα. Κυβέρνηση και αντιπολίτευση αντιμέτωποι πλέον με τη εσωτερική τους φθορά. Κρίση πολιτικής ; Κρίση αντιπροσώπευσης ;

Ενδεχομένως όλα αυτά μαζί.

Η αλήθεια είναι ότι ζούμε γεγονότα που διαλύουν πολιτικές οικογένειες και φιλίες. Διαιρούν κοινωνικές τάξεις, αναδιατάσσουν πολιτικές συμμαχίες. Και όλα αυτά, επαναλαμβάνουμε, ερήμην των πολιτών που παρακολουθούν αποσβολωμένοι τις θεαματικές αλλαγές, τρίβοντας τα μάτια τους από την έκπληξη που νιώθουν.

Θα περιμένουμε, πλέον, τις επόμενες εθνικές εκλογές για να δούμε αν αυτό το νέο πολιτικό σκηνικό που έχει διαμορφωθεί στο διάστημα των λίγων μηνών που μεσολάβησε από την τελευταία φορά που στήθηκαν εθνικές κάλπες στην Ελλάδα, θα τύχει και της ανάλογης νομιμοποίησης του εκλογικού σώματος. Οι πολίτες έχουν κάθε λόγο να είναι δυσαρεστημένοι σήμερα με την κυβέρνηση καθώς βλέπουν να μην βελτιώνεται η ζωή τους παρά την ενίσχυση των εισοδημάτων που διαφημίζει η κυβέρνηση.

Μπορεί ο προϋπολογισμός του κράτους να διανύει περίοδο οικονομικής άνθησης, κυρίως στο σκέλος των εσόδων, ωστόσο η ακρίβεια στα τρόφιμα και τα είδη λαϊκής κατανάλωσης, σε συνδυασμό με τις τιμές της ενέργειας και το υπέρογκο κόστος στέγασης, πιέζουν αφόρητα τους οικογενειακούς προϋπολογισμούς, ενώ οι φόροι, η γραφειοκρατία και οι αυξήσεις στις τιμές του ρεύματος γονατίζουν τις επιχειρήσεις. Υπό κανονικές συνθήκες σήμερα σε εποχή ανάπτυξης και πλεονασμάτων, οι λόγοι δυσαρέσκειας θα έπρεπε να είχαν εκλείψει. Δεν συμβαίνει όμως αυτό. 

Αντίθετα την οικονομική δυσπραγία των πολιτών αναγνωρίζει πλέον και η κυβέρνηση, που σημαίνει ότι τα θετικά αποτελέσματα της οικονομικης της πολιτικής δεν τα βλέπουν οι πολίτες στις τσέπες τους.

Αν όμως οι πολίτες δεν βλέπουν να βελτιώνεται η ζωή τους, για ποιο λόγο θα πρέπει να εμπιστευτούν στη Νέα Δημοκρατία μία τρίτη τετραετία, όταν έρθει το πλήρωμα του χρόνου ;

Οι πολίτες όμως έχουν κάθε λόγο να είναι απογοητευμένοι και από τα κόμματα της αντιπολίτευσης καθώς δεν βλέπουν να διατυπώνεται από την πλευρά τους κάποια συνεκτική εναλλακτική πρόταση διακυβέρνησης.

Σε τελική ανάλυση ο κατακερματισμός του πολιτικού συστήματος επωάζει την πολιτική αστάθεια και την ακυβερνησία. Γι’ αυτό είναι καιρός οι πολιτικές ηγεσίες να σοβαρευτούν αν πράγματι τους ενδιαφέρει η πολιτική σταθερότητα.

“Η δημοκρατία - είχε πεί κάποτε ένας πολιτικός - είναι πάντα θορυβώδης και έχει εντάσεις και συγκρούσεις, αλλά όταν εφαρμόζονται οι κανόνες της δημιουργεί τελικά συναίνεση”.

Χρήστος Αλεξανδρής

Δημοσιογράφος