Οι παροχές, η αντιπολίτευση και η ανάσταση της μεσαίας τάξης! (Άρθρο του Χρήστου Αλεξανδρή)

Δεν περιμέναμε να ανακοινωθεί το πακέτο παροχών από την κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας για να διαπιστώσουμε ότι το ισχυρότερο όπλο της σημερινής κυβέρνησης είναι η οικονομία.

Σίγουρα δεν βρισκόμαστε στην εποχή των παχέων αγελάδων και της ακατάσχετης παροχολογίας από την πλευρά των κυβερνώντων, με στόχο τα καλύτερα αποτελέσματα στις δημοσκοπήσεις τώρα και στις κάλπες αργότερα.

Δεν βρισκόμαστε όμως και στην εποχή των μνημονίων, της οικονομικής καχεξίας και των ατελείωτων εισοδηματικών περικοπών για να θεωρούνται αδικαιολόγητες οι παροχές.

Πρέπει να πάσχει κανείς από σοβαρό πρόβλημα πολιτικής μυωπίας για να μην βλέπει και να μην αναγνωρίζει την πρόοδο της ελληνικής οικονομίας.

Μπορεί να μην είναι θεαματική, όπως ίσως θα περίμεναν πολλοί, αλλά το γεγονός και μόνο ότι έχουμε απομακρυνθεί από την περίοδο των ελλειμμάτων και της χρεοκοπίας, όπου όλα τα οικονομικά μεγέθη είχαν κοκκινίσει και η χώρα βρισκόταν για αρκετά χρόνια στο χείλος του γκρεμού, αλλά και ότι έχουμε καταφέρει να βάλουμε σε τάξη τα δημοσιονομικά μεγέθη της χώρας με το κράτος να έχει στο ταμείο περισσότερα χρήματα από αυτά που ξοδεύει, αποδεικνύει την σημαντική πρόοδο που έχει συντελεστεί.

Είδαμε και πάθαμε για να φτάσουμε σήμερα να δανειζόμαστε από τις αγορές φθηνότερα απ’ ότι δανείζονται ισχυρότερες οικονομίες από την ελληνική, όπως η Ιταλία, η Αμερική, ο Καναδάς. Είδαμε και πάθαμε για να αποκτήσουμε μικρούς βαθμούς ελευθερίας στην άσκηση οικονομικής και δημοσιονομικής πολιτικής χωρίς να αισθανόμαστε τόσο έντονα όσο στο παρελθόν τα δεσμά της ασφυκτικής εποπτείας των δανειστών.

Είδαμε και πάθαμε για να επιστρέψουμε μετά από πολλές θυσίες και στερήσεις στις διεθνείς αγορές. Είδαμε και πάθαμε για να μειώσουμε το θηριώδες ποσοστό της ανεργίας που κρατούσε έξω από την αγορά εργασίας εκατοντάδες χιλιάδες νέους εργαζόμενους.

Στις δημοκρατίες όμως, όπως έλεγε ένας πολιτικός, τις καλύτερες λύσεις τις έχουν πάντα οι αντιπολιτεύσεις.

Δεν μας εκπλήσσει επομένως η κριτική που δέχεται η κυβέρνηση από τα κόμματα της αντιπολίτευσης για τις κοινωνικές παροχές.

Πιστεύουν ότι αυτά που δίνει είναι ψίχουλα και ότι υπάρχει το περιθώριο να δοθούν περισσότερα σε αυτούς που πραγματικά πιέζονται οικονομικά και τα βγάζουν πέρα δύσκολα. Δεν αμφιβάλλουμε ότι εχθρός του καλού επιδόματος είναι πάντα ένα καλύτερο επίδομα, αλλά δεν γίνεται τα κόμματα της αντιπολίτευσης να θέλουν “και την πίτα ολόκληρη και τον σκύλο χορτάτο”.

Δεν γίνεται, δηλαδή, από τη μία να ασκούν δριμύτατη κριτική στην πολιτική της κυβέρνησης, για τις υψηλότερες τιμές στα τρόφιμα και στα ενοίκια. Για το ότι πολλοί εργαζόμενοι και νοικοκυριά δεν βγάζουν τον μήνα. Για το ότι η στέγαση είναι το μεγαλύτερο έξοδο για τα περισσότερα νέα νοικοκυριά και τους νέους που σπουδάζουν. Για το άγχος νοικοκυριών να πληρώσουν τους λογαριασμούς τους και την ίδια ώρα, να χαρακτηρίζουν κοροϊδία τα μέτρα που ανακοίνωσε η κυβέρνηση για τη στήριξη οικονομικά αδύναμων νοικοκυριών και νέων εργαζομένων.

Από την άλλη πλευρά σε μια Δημοκρατία με ανταγωνιστικά κόμματα και παρατάξεις πάντα θα υπάρχει χώρος για άσκηση πολιτικής κριτικής.
Κανένας επιχειρηματίας, για παράδειγμα, δεν μπορεί να είναι ικανοποιημένος με τα υπερπλεονάσματα της δημοσιονομικής πολιτικής της κυβέρνησης.

Από το γεγονός δηλαδή ότι η κυβέρνηση έχει αφαιρέσει από την πραγματική οικονομία 6 με 7 δις περισσότερα, χωρίς να υπάρχει λόγος, ενώ αυτά θα μπορούσαν να έχουν στηρίξει τις μικρομεσαίες επιχειρήσεις, την ανάπτυξη, τις επενδύσεις, τη δημιουργία νέων θέσεων εργασίας.

Βασικό μέλημα και στόχος κάθε κυβέρνησης που θέλει να διατηρήσει και να αυξήσει τους ρυθμούς ανάπτυξης, είναι να φροντίζει να υπάρχουν ζωντανές επιχειρήσεις κυρίως μικρομεσαίες που αποτελούν και το βασικό κορμό της ελληνικής οικονομίας.

Δεν πρέπει άλλωστε να ξεχνάμε ότι κεντρικό αφήγημα της Νέας Δημοκρατίας με το οποίο ο Κυριάκος Μητσοτάκης κέρδισε δύο εθνικές εκλογές το 2019 και το 2023 ήταν η ανάσταση της μεσαίας τάξης !

“Το δημόσιο χρέος δεν θα πληρωθεί από το υστέρημά της” είχε δηλώσει χαρακτηριστικά ο σημερινός πρωθυπουργός. Η ανάσταση όμως της μεσαίας τάξης είναι εύκολη ως ευχή αλλά δύσκολη στην πράξη και γίνεται ακόμη δυσκολότερη ακούγοντας τον υφυπουργό παρα τω πρωθυπουργώ Θανάση Κοντογεώργη να δηλώνει ότι από τα 11 δις υπερπλεόνασμα τα 8 δις θα πάνε για την εξόφληση των δανεικών του πρώτου μνημονίου !

Χρήστος Αλεξανδρής

Δημοσιογράφος