Dream Team: 30 χρόνια από την καλύτερη ομάδα στην ιστορία

 H Dream Team, η καλύτερη ομάδα μπάσκετ στην ιστορία, έκανε το ντεμπούτο της μία ημέρα σαν σήμερα πριν από 30 χρόνια, στους Ολυμπιακούς Αγώνες της Βαρκελώνης.
 Εκείνη η 26η Ιουλίου 1992 άλλαξε την πορεία του μπάσκετ στους Ολυμπιακούς Αγώνες, καθώς ήταν η πρώτη φορά που συμμετείχαν επαγγελματίες παίκτες στη διοργάνωση.
 Μάικλ Τζόρνταν, «Μάτζικ» Τζόνσον και Λάρι Μπερντ ηγήθηκαν μιας ομάδας που μάγεψε στους Ολυμπιακούς Αγώνες, συντρίβοντας όλους τους αντιπάλους τους και κατακτώντας το πιο αδιαμφισβήτητο χρυσό μετάλλιο.
 
 «Ήταν το όνειρο πολλών καλοκαιρινών νυχτών» αναφέρει η ισπανική εφημερίδα Marca, κάνοντας μία εξιστόρηση της διαδρομής της, από τη δημιουργία της μέχρι τη μνήμη των ημερών μας.
 
 Η «γέννηση» της Dream Team
 «Η Dream Team δεν θα είχε γεννηθεί χωρίς δύο προηγούμενα «χτυπήματα»: Στους Ολυμπιακούς Αγώνες της Σεούλ το 1988, οι Ηνωμένες Πολιτείες τερμάτισαν στην τρίτη θέση, μετά την ήττα στους ημιτελικούς από τη Σοβιετική Ένωση (82-76), η οποία τελικά κατέκτησε το χρυσό μετάλλιο. Μια σχεδόν... προσβολή για μια χώρα που είχε δει την ομάδα της να παίρνει το χρυσό σε εννέα από τις 10 συμμετοχές της στους Ολυμπιακούς Αγώνες. Της... ξέφυγε μόνο στον αμφιλεγόμενο τελικό του Μονάχου του '72 που κατέληξε στα χέρια της ΕΣΣΔ.
 Το δεύτερο «χτύπημα» ήρθε στο Μουντομπάσκετ του 1990, όταν αποκλείστηκαν ξανά στους ημιτελικούς, αυτή τη φορά από τη Γιουγκοσλαβία (99-91), με επικεφαλής τους Ντράζεν Πέτροβιτς, Βλάντε Ντίβατς και Τόνι Κούκοτς.
 Έγινε σαφές ότι, με την ανάπτυξη του διεθνούς μπάσκετ, οι παίκτες από τα κολέγια δεν ήταν πλέον... αρκετοί για τους Αμερικανούς. «Οι ευρωπαϊκές ομάδες αποτελούνταν από άνδρες» δήλωσε πριν από χρόνια ο Μάικ Σιζέφσκι, θρυλικός προπονητής στο Πανεπιστήμιο του Ντιουκ και μέλος του προπονητικού επιτελείου της Dream Team.
 Ο τότε πρόεδρος της FIBA, Μπόρισλαβ Στάνκοβιτς, πρότεινε να μπορούν να συμμετέχουν επαγγελματίες παίκτες στους Αγώνες. Υπήρξαν συνομιλίες μεταξύ του Ισπανού προέδρου της Διεθνούς Ολυμπιακής Επιτροπής, Χουάν Αντόνιο Σαμάρανκ, και του κομισάριου του ΝΒΑ, Ντέιβιντ Στερν.
 Στις 7 Απριλίου 1989 η FIBA διεξήγαγε ψηφοφορία γι' αυτό το περίπλοκο ζήτημα. Με ψήφους 56 έναντι 13, αποφασίστηκε ότι οι παίκτες του NBA θα μπορούσαν να παίξουν στους Ολυμπιακούς Αγώνες.

 Η διαδικασία επιλογής
 Ο «Μάτζικ» Τζόνσον ήταν ο πρώτος μεγάλος σταρ που εξέφρασε την επιθυμία να είναι στους Αγώνες. «Έχω τα πάντα, εκτός από ένα Ολυμπιακό μετάλλιο. Θέλω να παίξω» είπε. Αυτή η φράση αποτέλεσε κίνητρο για πολλούς, προκειμένου να τον ακολουθήσουν. Μήνες αργότερα, ο θρυλικός πόιντ γκαρντ των Λέικερς θα ανακοίνωνε ότι είναι οροθετικός και θα άφηνε για λίγο το μπάσκετ. Δεν τον εμπόδισε, ωστόσο, να βρεθεί στη Βαρκελώνη και να πετύχει το πρώτο καλάθι των Ολυμπιακών Αγώνων.
 Ο Στερν εξεπλάγη από τον μεγάλο αριθμό παικτών που ενδιαφέρονταν να είναι στη Βαρκελώνη. Όμως, ο Τζόρνταν είχε ήδη κατακτήσει το χρυσό στους Αγώνες του Λος Άντζελες το 1984.
 Στην τελική απόφασή του βοήθησαν τα περίφημα ονόματα που προστέθηκαν. Ακόμη και ο Μπερντ, που δεν θα έπαιζε πλέον στο ΝΒΑ λόγω προβλημάτων στην πλάτη, υπέγραψε μετά από πίεση από τον «Μάτζικ».
 
 Στις 18 Φεβρουαρίου 1991, το "Sports Illustrated" αφιέρωσε το εξώφυλλό του στην Ολυμπιακή ομάδα μπάσκετ των ΗΠΑ. Παρουσίασε μια φωτογραφία των Τζόρνταν, «Μάτζικ», Τσαρλς Μπάρκλεϊ, Καρλ Μαλόουν και Πατ Γιούιν, γράφοντας "Dream Team".
 Δύο λέξεις που περιγράφουν την καλύτερη ομάδα όλων των εποχών στο μπάσκετ. Στις 21 Σεπτεμβρίου του ίδιου έτους, ανακοινώθηκαν τα πρώτα 10 ονόματα: τα πέντε σε εκείνη τη φωτογραφία πλαισιώθηκαν από τους Μπερντ, Σκότι Πίπεν, Τζον Στόκτον, Κρις Μάλιν και Ντέιβιντ Ρόμπινσον. Η λίστα έκλεισε αργότερα με τον Κλάιντ Ντρέξλερ και και τον παίκτη κολεγίου Κρίστιαν Λέτνερ, που αποφοίτησε από το Ντιουκ το 1992.
 Μεταξύ των απουσιών καμία δεν ήταν τόσο αμφιλεγόμενη όσο αυτή του Αϊζάια Τόμας. Αιτία ίσως ο τρόπος με τον οποίο ο πόιντ γκαρντ των Πίστονς αντιμετώπισε την ανακοίνωση ότι ο «Μάτζικ» ήταν οροθετικός. Όμως η αλήθεια είναι ότι κανένα μέλος της ομάδας δεν τον ήθελε.

 Οι προπονητές 
 Στο... κουμάντο ο Τσακ Ντέιλι, ο οποίος είχε οδηγήσει τους Πίστονς στο «δακτυλίδι» του πρωταθλητή το 1989 και το 1990. Στο πλευρό του, ο Μάικ Σιζέφσκι, ένας θρύλος από το Πανεπιστήμιο Ντιουκ, ο Πι Τζέι Καρλέσιμο του Πανεπιστημίου Σέτον Χολ και ο Λένι Γουίλκενς, πρωταθλητής NBA με τους Σιάτλ Σουπερσόνικς το 1979 και ένας από τους πιο αξιοσέβαστους προπονητές στη Λίγκα.

 Η μοναδική ήττα και το καλύτερο ματς που δεν είδε κανείς
 Η ομάδα «κλείστηκε» σε ένα πολυτελές ξενοδοχείο κοντά στο Σαν Ντιέγκο. Στις 24 Ιουνίου έπαιξε έναν προπονητικό αγώνα ενάντια στη λεγόμενη "Select Team", μια ομάδα πολλά υποσχόμενων φοιτητών. Χωρίς τον Τζόρνταν και με σχεδόν καθόλου επιστροφές στην άμυνα, η "Dream Team" υπέστη τη μοναδική ήττα της. Ήταν ένα παιχνίδι 20 λεπτών που έληξε 62-54.

 Πριν από τους Αγώνες, η "Dream Team" έπρεπε να αγωνιστεί στο προκριματικό τουρνουά της Αμερικής, που έγινε στο Πόρτλαντ. Οι «αστέρες» του ΝΒΑ «συνέτριψαν» όλους τους αντιπάλους τους, ξεκινώντας από την Κούβα στο πρώτο επίσημο παιχνίδι των θρύλων: 136-57, το υψηλότερο σκορ που θα πετύχαιναν. Στη συνέχεια νίκησαν τον Καναδά, τον Παναμά, την Αργεντινή και το Πουέρτο Ρίκο, που δεν μπορούσαν παρά να δείξουν θαυμασμό για παίκτες που θεωρούσαν είδωλα.

 Στη συνέχεια η ομάδα μετακόμισε στο Μόντε Κάρλο για την τελευταία φάση της προετοιμασίας. Εκεί, τέσσερις ημέρες πριν από την έναρξη των Ολυμπιακών Αγώνων, έγινε ο καλύτερος αγώνας στην ιστορία... που δεν είδε κανείς. Δεν υπάρχουν σχεδόν καθόλου εικόνες από μια προπόνηση, στην οποία ο Ντέιλι ήθελε να ανεβάσει λίγο περισσότερο την ανταγωνιστικότητα και κατέληξε να είναι μια μονομαχία γενεών μεταξύ Τζόρνταν και «Μάτζικ».
 Από τη μια ο "Air" με τους Πίπεν, Μαλόουν, Γιούιν και Μπερντ. Από την άλλη, οι Τζόνσον, Μπάρκλεϊ, Ρόμπινσον, Μάλιν και Ντρέξλερ. Ο Στόκτον ήταν τραυματίας, ενώ ο Λέτνερ έδωσε «ανάσες» σε μερικούς παίκτες.
 Εκτός από πολύ έντονο ματς, ήταν και αγώνας για τον... θρόνο του ΝΒΑ. Ο "Air" κέρδισε και τα δύο, αλλάζοντας τον παγκόσμιο μπασκετικό χάρτη. «Ήταν το καλύτερο παιχνίδι που έχω παίξει ποτέ» είπε ο Τζόρνταν χρόνια αργότερα. Σε εκείνη τη γεμάτη μελλοντικά μέλη του «Hall of Fame» σύγκρουση τελείωσε το παιχνίδι με 17 πόντους.
 
 Στη Βαρκελώνη
 Η "Dream Team" δεν έμεινε στο Ολυμπιακό Χωριό, αλλά σε ένα κεντρικό ξενοδοχείο της Βαρκελώνης, όπου είχαν «δεσμευτεί» δύο όροφοι για τους παίκτες και τις οικογένειές τους.
Οι Αγώνες άρχισαν στις 25 Ιουλίου και μια ημέρα αργότερα έκανε το ντεμπούτο της η "Dream Team".
 Το πρώτο... «θύμα», η Αγκόλα. Οι Ηνωμένες Πολιτείες επικράτησαν με 116-48. Η πρώτη από τις οκτώ παραστάσεις.
 Αργότερα θα συνέτριβαν την Κροατία (103-70), τη Γερμανία (111-68), τη Βραζιλία (127-83) και την Ισπανία (122-81), για να κλείσουν την πρώτη φάση. Στα προημιτελικά ακολούθησε το Πουέρτο Ρίκο (115-77), στα ημιτελικά η Λιθουανία των Σαμπόνις και Μαρτσουλιόνις (127-76).
 Οι μύθοι της "Dream Team" δεν ταλαιπωρήθηκαν ούτε στον τελικό κόντρα στην Κροατία των Ντράζεν Πέτροβιτς, Ντίνο Ράτζα και Τόνι Κούκοτς (117-85).

 Η "Dream Team" κέρδισε τα παιχνίδια της σημειώνοντας 117,3 πόντους κατά μέσο όρο και κερδίζοντας όλους τους αντιπάλους της με διαφορά 43,8 πόντων. Η πιο μικρή διαφορά ήρθε στον τελικό, όταν κέρδισε «μόνο» με 32. Πρώτος σκόρερ ήταν ο Μπάρκλεϊ, με μέσο όρο 18,0 πόντους. Ο προπονητής Τσακ Ντέιλι δεν ζήτησε τάιμ άουτ σε κανένα αγώνα.
 
 Δίχως άλλο οι Ολυμπιακοί Αγώνες έγιναν ακόμη... μεγαλύτεροι στη Βαρκελώνη χάρη στην παρουσία της "Dream Team".
 Ο προπονητής Τσακ Ντέιλι συνόψισε καλύτερα από κάθε άλλον πώς ήταν να είσαι μέλος της "Dream Team": «Ήταν σαν να ταξιδεύεις με 12 ροκ σταρ. Ο Έλβις και οι Beatles μαζί» είπε, ενώ, μόλις τελείωσαν οι Ολυμπιακοί Αγώνες, προφήτευσε: «Θα δείτε περισσότερες ομάδες με επαγγελματίες παίκτες στους Ολυμπιακούς Αγώνες, αλλά δεν νομίζω ότι θα δείτε άλλη σαν αυτή. Ήταν μια μεγαλειώδης ομάδα».

ΠΗΓΗ ΑΠΕ