Απαίτηση των κοινωνιών: Αίσθημα ασφαλείας

Γραφεί η Ευμορφία Ρουποτιά

Αντιδήμαρχος Πολιτισμού

Σε μια επισφαλή εποχή κατά την οποία τα πάντα γύρω μας μοιάζουν με εύθραυστο γυαλί που απειλείται με θρυμματισμό ο άνθρωπος νιώθει έντονο φόβο και ανασφάλεια. Βρίσκεται σπίτι του και δε γνωρίζει αν θα έχει την γαλήνη του οίκου του η κάποιος με κακόβουλες διαθέσεις και για ποικίλους λόγους θα παραβιάσει το οικογενειακό άσυλο.

Περπατά στον δρόμο, πηγαίνει στην εργασία του, συμμετέχει σε πλείστες εκδηλώσεις είτε αθλητικές, είτε φαίδρας διασκέδασης και δεν γνωρίζει αν θα επιστρέψει πίσω στο σπίτι του ασφαλής ή θα αντιμετωπίσει τη βία σε κάθε μορφή ώστε να υποστεί τραυματισμό, σωματικό ή ψυχικό ή και να απολέσει τη ζωή του.

Έχει δημιουργήσει με κόπο και ιδρώτα ένα οίκημα ή έχει ζώα και καλλιέργειες από τις οποίες βιοποριζεται και δεν γνωρίζει αν θα συνεχίσει να τα έχει, γιατί η προστασία είναι ελλιπής έως και μηδαμινή.

Πολλές οι περιπτώσεις κατά τις οποίες ο άνθρωπος άλλοτε περισσότερο, άλλοτε λιγότερο νιώθει ανασφάλεια και συχνά βρίσκεται αντιμετωπος με πλείστους κινδυνους.

Και έρχεται τώρα το επίμαχο ερωτημα: πως μπορούμε να είμαστε ασφαλεις;

κατά πρώτον χρειάζεται από το σχολείο το άτομο να μαθαίνει βασικά πράγματα για την προσωπική του ασφάλεια και προστασία.

κατά δεύτερον και κυριότερο χρειάζεται ένα ισχυρό κράτος, μια ισχυρή διοίκηση που θα τολμήσει να διαρρήξει τα κακώς κείμενα ενός κράτους που αναπτύχθηκε με ένα τρόπο ευνοϊκό στους ημετέρους, με ένα τρόπο αναξιοκρατικο, με ένα τρόπο όπου το δημόσιο ταυτίστηκε με την άνετη και ξεκούραστη εργασία, με ένα τρόπο που τα διαπλεκόμενα συμφέροντα αναστελλουν κάθε σωστή λειτουργία και επιφέρουν πλείστες δυσλειτουργίες, με έναν τρόπο που ο καθένας προσπαθεί να υπερισχύσει του άλλου και να καταλάβει τη θέση εργασίας και αντίστοιχης ευθύνης προς το κοινωνικό σύνολο όχι με βάση την αξία και την ικανότητά του, αλλά με τη γνωριμία του με τον πιο υψηλά ιστάμενο, με έναν τρόπο που το βόλεμα αφενός δημιουργεί κλίμα έντασης και γκρίνιας και αφετέρου ναρκοθετεί και την ομαλή λειτουργία των υπηρεσιών, με ένα τρόπο που το χρήμα σπαταλάται χωρίς να αποτυπώνεται στις πραγματικές ανάγκες του πολίτη ή χάνεται στον δρόμο της διαφθοράς.

Η αντιμετώπιση των καθημερινών προβλημάτων απαιτεί την ύπαρξη περισσότερων λειτουργών έξω στον δρόμο, στις γειτονιές, στα δάση και σε όλους τους χώρους στους οποίους αντιμετωπιζονται προβλήματα που αποβαινουν καθημερινά μοιραία για όλους.

Οι καιροί ου μενετοί... Εμείς ως υπηρέτες του λογου με την πένα μας, και το κράτος με τους θεσμούς του που χρήζουν ρηξικέλευθων αλλαγών και σαρωτικών παρεμβάσεων θα πρέπει να διασφαλισουμε καλύτερες συνθήκες ζωής, ώστε να έρθει η πολυπόθητη στιγμή που ο Έλληνας θα αγαπήσει το κράτος και δε θα το βλέπει ως εχθρό του, αλλά ως ένα σύμμαχο και συνοδοιπόρο στο ανηφορικό μονοπάτι της ζωής!

Στην εποχή της τεχνητής νοημοσύνης δε μπορεί το κράτος να στηρίζεται και να διοικείται με τον “τενεκέ με λάδι στον υπουργό”

Η ασφάλεια είναι δημόσιο αγαθό και πρέπει να το γεύεται και ο τελευταίος βοσκός στην Οίτη ή στην Όθρυ!!