Απώμοτον

Toυ Συνεργάτη μας
Φοίβου Ιωσήφ

Λέξη μαγική, λέξη συγκλονιστική και καθ’ όλα Ελληνική. Δεν θα μπορέσει ποτέ καμία γλώσσα στον πλανήτη γη να αποδώσει το απόλυτο της έννοιας αυτής της εγκόσμιας και παγκόσμιας λέξης. Την χρησιμοποιεί ο μέγιστος Σοφοκλής στο αριστούργημά του ‘’Αντιγόνη’’ στίχος 388. Με κούρασε πολύ μέχρι να την αποκρυπτογραφήσω και να ανακαλύψω το πραγματικό, μοναδικό και ανεπανάληπτο βάθος της πλήρους ερμηνείας.

Η πλήρης φράση έχει ως εξής ‘’Βροτοίσιν ουδέν εστ΄απώμοτον, ψεύδει γαρ η ‘πίνοια την γνώμην’’. Ερμηνεύεται ως εξής: δεν υπάρχει στους ανθρώπους όρκος που να μην μπορείς να τον πάρεις πίσω, διότι αυτό που θα σκεφθείς μετά, διαψεύδει την πρώτη σου άποψη. Σαν σκέψη ξεπερνάει τα καθημερινά δεδομένα και προτείνει να μην ορκιζόμαστε γιατί κανένας όρκος δεν μπορεί να μείνει σταθερός και αμετάκλητος. Όλα αναιρούνται και μεταβάλλονται κατά την διάρκεια της ζωής μας. Προτρέπει ο Σοφοκλής μέσα από το στόμα του φύλακα του Βασιλιά της Θήβας να μην ορκιζόμαστε ποτέ, είναι άσκοπο και άκαιρο όταν θα σκεφτούμε ξανά αυτό για το οποίο ορκισθήκαμε πιο πριν.

Εμείς προκειμένου να πείσουμε κάποιον για το απόλυτο δίκιο που ισχυριζόμαστε παίρνουμε όρκο για τα λεγόμενά μας. Αυτή η πράξη δεν είναι απώμοτη, το ίδιο και ο όρκος που δίνουμε στα δικαστήρια, ορκίζονται κατά χιλιάδες κάθε μέρα στα δικαστήρια όχι μόνον στην Ελλάδα αλλά σε όλον τον κόσμο, ο Σοφοκλής λέει πως όλοι αυτοί οι όρκοι είναι αέρας κοπανιστός, όλοι αυτοί που ορκίζονται, μπορούν κάλλιστα βγαίνοντας από το δικαστήριο να μετανιώσουν χίλιες φορές και ίσως και να γελάσουν κάτω από τα μουστάκια τους για όσα αστεία ορκίζονταν πριν μισή ώρα. Έτσι λέει ο Σοφοκλής, δεν ξέρω, μπορεί να λέει και λάθος, όμως για να λέγονται αυτές οι φράσεις και οι έννοιες επί δυόμιση χιλιάδες χρόνια τώρα, μάλλον ο Σοφοκλής έχει το δίκιο με το μέρος του, αλλιώς κάποιος θα τον είχε ξεφωνίσει αν δεν τον είχε κράξει κι όλας.

Τουτέστιν, όλοι αυτοί οι όρκοι πάνω στην βίβλο της ιστορίας του Ισραήλ, είναι τουφεκιές στον αέρα και εμπαιγμός της συνείδησης χιλιάδων ανθρώπων της κοινωνίας. Κι ακόμη παραπέρα είναι κοροϊδία στα πρόσωπα των Εισαγγελέων και των Προέδρων των δικαστηρίων. Πιθανόν οι δικαστές να μην έχουν διαβάσει την Αντιγόνη του Σοφοκλή, αλλά από την μεγάλη εμπειρία τους ξέρουν καλά ποιοι από τους μάρτυρες εκφράζουν τα αληθινά τους αισθήματα και τις αληθινές τους απόψεις, όλα τα άλλα είναι οι μεν να αναμοχλεύσουν τις συνειδήσεις των αφελών και οι δε να παραστήσουν τους ευσυγκίνητους και νομοταγείς πολίτες. Ο κοροϊδέψας του κοροϊδέψαντος και άντε πάλι από την αρχή!