Κοιτώντας στους τέσσερις κομματικούς τοίχους! (Άρθρο του Χρήστου Αλεξανδρή)

Οι αναταράξεις στο ΣΥΡΙΖΑ συνεχίζονται και μετεκλογικά. Πρέπει όμως να ειπωθούν και κάποιες αλήθειες για το κόμμα της αριστεράς που περνά σήμερα μια βαθειά κρίση και ελπίζει να ανακάμψει γρήγορα και να ανασυνταχθεί. 

Πριν εμφανιστεί επί σκηνής ο Στέφανος Κασσελάκης η επικαιρότητα είχε καταπιεί τον ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ. Δεν έπαιζε ως πρώτο η ως δεύτερο θέμα σε κανένα τηλεοπτικό σταθμό, ενώ οι εφημερίδες μάλλον είχαν ξεχάσει ότι ο ΣΥΡΙΖΑ έχει εκλογές. 

Από την ημέρα που εμφανίστηκε ο Στέφανος Κασσελάκης και σήμερα νέος πρόεδρος του κόμματος, ο ΣΥΡΙΖΑ έγινε πρώτο θέμα στα δελτία ειδήσεων των τηλεοράσεων και πρωτοσέλιδο σε όλες τις εφημερίδες. Ακόμα και οι εσωκομματικοί του αντίπαλοι στο βαθμό που ασκούν καλοπροαίρετη κριτική και δεν ελαύνονται από άλλα κίνητρα, οφείλουν να αναγνωρίσουν ότι πρόκειται για μια καθαρά προσωπική επιτυχία του νέου προέδρου να βγάλει δηλαδή το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης από την αφάνεια και να προκαλέσει το ενδιαφέρον της κοινής γνώμης. 

Ενδιαφέρον που δεν περιορίζεται φυσικά μόνο σε αυτούς που προσήλθαν στις κάλπες για να ψηφίσουν το νέο αρχηγό αλλά σε ολόκληρη την κοινωνία. Υπάρχει σήμερα καφενείο στην Ελλάδα ή στέκι νεολαίας που να μην συζητά το φαινόμενο Κασσελάκη και επομένως τις εξελίξεις στο ΣΥΡΙΖΑ;

Έχω την εντύπωση ότι αυτό δεν αμφισβητείται. Και αυτό θα πρέπει να προβληματίσει ιδιαίτερα τους παλαιοκομματικούς του ΣΥΡΙΖΑ που έσπευσαν από την πρώτη μέρα της εκλογής του νέου προέδρου να συγκροτήσουν μέτωπο εσωκομματικής αντιπολίτευσης, κοιτώντας προφανώς μόνο μέσα στους τέσσερις κομματικούς τοίχους και όχι ευρύτερα την κοινωνία.

Η βασική κατηγορία που προσάπτουν στο νέο πρόεδρο οι εσωκομματικοί του αντίπαλοι είναι ότι δεν έχει εκφράσει πολιτικές θέσεις, δεν γνωρίζουν δηλαδή τις απόψεις του Κασσελάκη για την οικονομία, τα εθνικά θέματα, το προσφυγικό, τη λειτουργία του κράτους και πολλά άλλα.

Αλήθεια όμως αυτοί που διατυπώνουν αυτές τις κριτικές απόψεις απέναντι στον νέο πρόεδρο, έχουν κάνει την αυτοκριτική τους για την συντριβή που υπέστη ο ΣΥΡΙΖΑ στις βουλευτικές εκλογές; Έχουν αναρωτηθεί γιατί ο κόσμος στην συντριπτική τους πλειοψηφία αποδοκίμασε και απέρριψε στην κάλπη το προεκλογικό πρόγραμμα και τις θέσεις του ΣΥΡΙΖΑ για την οικονομία, τα εθνικά θέματα, το προσφυγικό, τη φορολογία, την πανδημία και πολλά άλλα;

Είναι φανερό από τις βιτριολικές  δηλώσεις παλαιοκομματικών στελεχών του ΣΥΡΙΖΑ ότι η συνύπαρξη υπό τη νέα ηγεσία θα είναι μια δύσκολη υπόθεση και πολύ πιθανό ο ΣΥΡΙΖΑ να οδηγηθεί σε μια νέα διάσπαση κάτω φυσικά από διαφορετικές συνθήκες από αυτές που επικρατούσαν το καλοκαίρι του 2015 με την αποχώρηση της ομάδας Λαφαζάνη.

Αλλά αυτό είναι σήμερα και το πραγματικό πρόβλημα του ΣΥΡΙΖΑ. Ότι έχει στελέχη με ισχυρή κοινοβουλευτική εκπροσώπηση που εξακολουθούν να ζουν στο δικό τους φανταστικό κόσμο, αρνούμενοι να αλλάξουν ιδέες ακόμα και όταν οι ιδέες τους συγκρούονται με την πραγματικότητα και αποδεικνύονται ουτοπικές και ανεφάρμοστες.

Σε όλες τις χώρες της Ευρώπης τα τελευταία πολλά χρόνια οι πολιτικές και κοινωνικές εξελίξεις έχουν ως κοινό χαρακτηριστικό την μετατόπιση των πάντων προς το κέντρο.

Εκεί κρίνονται και οι εκλογές γιατί γύρω από το κέντρο διαμορφώνονται οι πλειοψηφίες. Όταν ο Τόνυ Μπλερ στην Αγγλία και ο Γκέρχαρντ Σρέντερ στη Γερμανία υπέγραφαν 25 χρόνια πριν την κοινή τους δήλωση για μια νέα πολιτική για την Ευρώπη και την κεντροαριστερά, είναι βέβαιο ότι δεν γνώριζαν τον 10χρονο τότε Στέφανο Κασσελάκη.

Η επιβίωση όμως του ΣΥΡΙΖΑ ως μόνιμου διεκδικητή της εξουσίας από αυτό θα κριθεί. Από το αν δηλαδή θα καταφέρει να μετακινηθεί για τα καλά στο κέντρο και να μετεξελιχθεί σε ένα σοβαρό κόμμα της κεντροαριστεράς. Για να συμβεί αυτό θα χρειαστεί να αλλάξει την ταυτότητα του και δεν είμαστε σίγουροι αν έχει τη δυνατότητα να το κάνει ο νέος πρόεδρος, κοιτώντας μόνο στους τέσσερις κομματικούς τοίχους!

Χρήστος Αλεξανδρής