Οι μαθητές της ΣΔΥΝ και το σύνθημα

Γράφει ο
Γεώργιος Καλλιώρας

Φίλες και φίλοι

καλησπέρα σας.

Οι μαθητές της ΣΔΥΝ είναι δόκιμοι υπαξιωματικοί παράλληλα είναι και δόκιμοι πολεμιστές. Οι μαθητές της ΣΔΥΝ όπως και οι μαθητές από όλες τις στρατιωτικές σχολές εκπαιδεύονται για τον πόλεμο. Οι μαθητές απ’ όλες τις στρατιωτικές σχολές κατ’ επιλογή τους είναι οι άνθρωποι που έχουν επιλέξει την στρατιωτική καριέρα με σκοπό κάποια στιγμή να αγωνιστούν και να πεθάνουν για την πατρίδα. Δεν είναι απλοί μαθητές όπως οι άλλοι μαθητές από τις διάφορες δημόσιες ή ιδιωτικές σχόλες, οι συγκεκριμένοι εκπαιδεύονται να γίνουν πολεμιστές.

 Έχουν μια τελείως διαφορετική αντίληψη. Είναι και πρέπει να είναι σκληροί στο σώμα και στη σκέψη.

 Κυρίες και κύριοι όταν κάποιος εκπαιδεύεται να γίνει πολεμιστής κάποια στιγμή θα ξεπεράσει τα όρια του και λογικό είναι να φτάσει και στην ύβρη.

Αν κάποιοι έχουν την αντίληψη ότι τα συνθήματα που ακούστηκαν στην παρέλαση της 25ης Μαρτίου, ειπώθηκαν για πρώτη φορά η ειπώθηκαν μόνο από τους μαθητές της ΣΔΥΝ είναι γελασμένοι. Αυτές οι εκφράσεις συνηθίζονται παντού σε όλους τους χώρους και τόπους που γίνονται στρατιωτικές εκπαιδεύσεις και όχι μόνο. Αν επίσης κάποιοι πιστεύουν ότι αντίστοιχοι σπουδαστές των Τουρκικών παραγωγικών σχολών κάθε μέρα τραγουδάνε την «τσιγκολελέτα» ζουν στο σκοτάδι.

Υπάρχουν κάποιες ήπιες εκφράσεις που όλοι οι μαθητές των στρατιωτικών σχολών τις χρησημιποιουν σαν ρυθμό για να μπορούν να ξεπερνούν την σωματική ταλαιπωρία, π.χ. «Μαρία, Μαρία, τα μπούτια σου».

Επίσης όσοι πιστεύουν ότι την ώρα της μάχης αναμεσά σε δυο ξένους στρατούς οι μαχητές δεν βρίζονται μεταξύ τους είναι εκτός πραγματικότητας.

Είτε θέλουμε να το παραδεχτούμε είτε όχι τα παραπάνω συνθήματα η συνθήματα χειρότερα από το παραπάνω τονίζουν την μαχητικότητα του πολεμιστή.

Φίλες και

φίλοι ας σοβαρευτούμε όλοι ξέρουμε ότι στις στρατιωτικές σχολές πάνω στην ώρα της εκπαίδευσης λέγονται πολύ χειρότερες εκφράσεις γιατί έτσι πρέπει να γίνεται για λόγους εκπαίδευσής.

Στην περίπτωση μας οι νεαροί μαθητές της ΣΔΥΝ πάνω στην έξαρση της στιγμής το είπαν και εκτός στρατοπέδου.

Κλείνοντας θα ήθελα να τονίσω ιδιαίτερα ότι στην συγκεκριμένη περίπτωση έχουμε να κρίνουμε την πράξη κάποιων μαθητών οι οποίοι εκπαιδεύονται για να πολεμήσουν και να σκοτωθούν για την πατρίδα τους. Η μονή κατηγορία που μπορούμε να τους προσάψουμε είναι η έλλειψη πειθαρχίας εν μέσω εορταστικών εκδηλώσεων.  

Για να είμαστε ακόμη πιο ακριβείς το σύνθημα

«Η Κύπρος είναι ελληνική» είναι πέρα για πέρα αληθινό. Όσο για το «Γαμιέται η Τουρκιά» κατά την γνώμη μου ήταν καθαρή ύβρης αλλά με προϋποθέσεις.