Συνέχεια υποχωρήσεις ...

Γράφει ο Παναγιώτης Βασιλείου

 Όπως γίνεται συνήθως η κόπωση της κοινής γνώμης μετά το πρώτο καταιγισμό ειδήσεων έχει φέρει τα νέα του πολέμου στην Ουκρανία σε δεύτερη μοίρα για την ευρεία κοινή γνώμη.

Αν και οι συνέπειες της εισβολής των Ρώσων επηρεάζουν όλο και περισσότερο τη καθημερινή μας ζωή με συνέπειες πολύ σοβαρές στην οικονομία και τη διαβίωση, τα πρωτοσέλιδα έχουν να ασχοληθούν κυρίως, με τα αναδρομικά, το χρόνο των εθνικών εκλογών, την εκλογή γραμματέα στο ΣΥΡΙΖΑ.

 Όσο περνάει ο χρόνος ο Πούτιν αποθρασύνεται και το αρραγές μέτωπο των Δυτικοευρωπαίων για την επιβολή περαιτέρω αυστηρών κυρώσεων στους Ρώσους διασπάται.
 

Οι χώρες που ορθά, υποστηρίζουν σθεναρά τις Ευρωπαϊκές πολιτικές προασπίζοντας το διεθνές δίκαιο σε βάρος των οικονομιών τους, αντί υποστήριξης αποκομίζουν συνεχώς δυσμενείς συνέπειες στις οικονομίες τους και οι χώρες που εκβιάζουν και κλείνουν το μάτι στον Πούτιν επιβραβεύονται.

Χαρακτηριστικό παράδειγμα όλων αυτών, η ανοχή της ΕΕ σε χώρες όπως η Ουγγαρία που με όπλο το βέτο εμποδίζει την εφαρμογή των κυρώσεων για την εισαγωγή ρώσικου πετρελαίου και της Τουρκίας με το βέτο στην ένταξη Σουηδίας και Φινλανδίας στο ΝΑΤΟ.

Οι δύο χώρες εκβιάζουν ωμά και αντί να τεθούν στο περιθώριο με κυρώσεις και επιβολή μέτρων για την στάση τους, επιβραβεύονται εισπράττοντας γενναία ανταλλάγματα. Οι συνεχείς υποχωρήσεις των Ευρωπαίων πολιτικών στους εκβιασμούς, η καθυστέρηση λήψης και εφαρμογής μέτρων, εκλαμβάνονται από τους εκβιαστές ως στάση αδυναμίας.

 Η χθεσινή ανακοίνωση της ΕΕ, για την υποχώρησή της στο θέμα του Εμπάργκο του ρώσικου πετρελαίου, σύμφωνα με την οποία θα επιτρέπει την μεταφορά με αγωγό και θα την απαγορεύει με πλοία αποτελεί μνημείο ανακολουθίας και τακτικής ίσων αποστάσεων σε θύτες και θύματα..