ΤΑ ΚΑΛΑ ΚΑΙ ΤΑ ΣΤΡΑΒΑ

Γράφει ο Ηλίας Σπυρόπουλος
Συνταξιούχος εκπαιδευτικός

✓    Και πάλι η στήλη ΤΑ ΚΑΛΑ ΚΑΙ ΤΑ ΣΤΡΑΒΑ θα δώσει το παρόν με θέματα που αιωρούνται στη καθημερινότητα, σχολιάζονται και προκαλούν το ενδιαφέρον του αναγνώστη αλλά και του κάθε πολίτη. Ας ξεκινήσουμε.

✓    Το καλό και το σωστό πρέπει να λέγεται, να επαινείται, να νουθετεί, να προβληματίζει, να παραδειγματίζει. Και εξηγούμαι.

Στον ιερό ναό του Αγίου Λουκά της πόλης μας τελέστηκε πριν λίγες ημέρες το 40ήμερο μνημόσυνο της αειμνήστου πολύ νέας σε ηλικία, Παρασκευής Ιατρού – Παλιούρα. Ο ναός κατάμεστος, πατείς με πατώσε και εντός και εκτός και στον αύλιο χώρο. Όλοι με υπομονή και σεβασμό, ίσως και λίγο κούραση, οι ηλικιωμένοι, περίμεναν τη σειρά τους να λάβουν αντίδωρο και να χαιρετήσουν τους πενθούντες κλπ.

Ανάμεσα σ’ αυτούς ήταν και ο Υπουργός του τόπου μας, ο Χρήστος Σταϊκούρας. Ήρθε στην εκκλησία, κάθισε πολύ πίσω διότι ο ναός ήταν λίαν κατειλημμένος, ενώ μπορούσε να πάει μπροστά στην πρώτη σειρά.

Και όμως υπουργός με πανελλήνια και όχι μόνο εμβέλεια, με σπουδαία πολιτική επιφάνεια, ακολούθησε τη σειρά των ευρισκομένων στο ναό και με υπομονή, πήρε το αντίδωρό του και χαιρέτησε τους τεθλιμμένους.

Ο γράφων εντυπωσιάστηκε από τη σεμνότητα, την ταπεινότητα, την απλότητα του Υπουργού αλλά και ευμενείς ψιθύρους πήρε το αυτί του. Θερμά συγχαρητήρια κ. Υπουργέ. Όχι μόνο εντυπωσίασες μ’ αυτή σου τη στάση αλλά έδωσες και διδάγματα.

Διδάγματα σε κάτι κουφιοκεφαλάκηδες οι οποίοι μόλις πάρουν μία θεσούλα ή παίρνουν κάποιο πτυχίο, ή κάποιο μεταπτυχιακό νομίζουν, ότι βρίσκονται πολλά σκαλοπάτια πάνω από τους άλλους και απαιτούν έτσι να τους βλέπουν. Και μια και μιλάμε για μεταπτυχιακό ας καταθέσουμε και κάτι το εύθυμο.

Μιλούν δύο. Τι κάνει γιαγιά σου ρε; Καλά είναι. Πού βρίσκεται; Στη Θεσσαλονίκη. Και τι κάνει εκεί; Μεταπτυχιακό. Και για να είμαστε δίκαιοι στον τόπο μας οι πολιτικοί που μας εκπροσωπούν διακρίνονται για τη σεμνότητά τους, την απλότητά τους και προσπαθούν να αγκαλιάζουν τον πολίτη. Αυτό το καταθέτει ο γράφων μετά λόγου γνώσεως, διότι προσπαθεί κατά το δυνατόν να αφουγκράζεται την καθημερινότητα.

✓    Και πάλι αυτές τις ημέρες έγινε λόγος και από τον τοπικό τύπο και από αθηναϊκές εφημερίδες για τα συσσίτια στα σχολεία. Ότι μετά από κάποια διακοπή από την εταιρεία που τα τροφοδοτούσε, θα τροφοδοτήσει και πάλι σχολεία Δομοκού, Μουσικό Γυμνάσιο Λαμίας και άλλα. Στη στήλη ΤΑ ΚΑΛΑ ΚΑΙ ΤΑ ΣΤΡΑΒΑ και στο φύλλο της εφημερίδας μας ΛΑΜΙΑΚΟΣ ΤΥΠΟΣ, στις 28 Μαΐου 2024, ο γράφων είχε καταθέσει ορισμένες θέσεις και απόψεις για το θέμα αυτό. Δεν ξέρω αν είχαν πέσει στην αντίληψη κάποιου αρμοδίου.

Θα παραθέσω και πάλι αυτούσια αυτά που είχα γράψει και ελπίζω να έρθουν τούτη τη φορά στην αντίληψη κάποιου υπεύθυνου, κάποιου καθ’ ύλην αρμόδιου και τον οποίον παρακαλούμε θερμά να μας φωτίσει σε κάτι. Έγραψα λοιπόν τότε:

Προ ημερών η πόλη μας αναστατώθηκε από ομαδική δηλητηρίαση παιδιών, μαθητών Δημοτικών Σχολείων από φαγητό που τους διανέμεται, σύμφωνα με το πρόγραμμα που παρέχει σε ορισμένα σχολεία της πόλης μας μεσημβρινό γεύμα, υπό τύπον μαθητικών συσσιτίων. (Σύμφωνα με δημοσιεύματα του έντυπου και ηλεκτρονικού τύπου).

Και η επακολουθήσασα μεγάλη πυρκαγιά που αποτέφρωσε ένα μεγάλο μέρος της επιχείρησης (εταιρείας) που παρασκευάζει τα γεύματα, δημιούργησε μεγάλους προβληματισμούς.

Ακούστηκαν και ακούγονται πολλά, για το πώς ταυτίστηκε η αποτέφρωση του εργοστασίου, με μολυσμένα φαγητά.

Δεν είμαι αρμόδιος, ούτε έχω κάποια γνώση για να καταλογίσω ευθύνες στην εταιρεία που μέχρι τούδε προμήθευε τα φαγητά στα σχολεία. Αν και πριν συμβεί στην εταιρεία το καταστροφικό γεγονός, διάβασα δηλώσεις της, ότι ενώ παρασκευάζει χιλιάδες μερίδες την ημέρα, ουδέποτε της παρουσιάστηκε κάτι τέτοιο και ειλικρινά λυπάται για ότι συνέβη, αναλαμβάνει τις ευθύνες της αν προκύψουν παραλείψεις εκ μέρους της.

Με απασχολούσε όμως αυτό το θέμα και το συζητούσα με τον εγγονό μου ο οποίος πέρυσι ήταν μαθητής Δημοτικού γιατί φέτος είναι στην πρώτη Γυμνασίου, και στο σχολείο που πήγαινε γινόταν διανομή φαγητού. Βέβαια το παιδί δεν ήξερε κάτι να μου πει. Εκείνο όμως που  μου έλεγε ήταν, ότι δεν τρώγαν όλα τα παιδιά ομαδικά και κάθε παιδί έπαιρνε το κεσεδάκι του και είτε το έτρωγε και το υπόλοιπο το πετούσε στον κάδο των σκουπιδιών, είτε ούτε καν το άγγιζε.

Τις μερίδες τις έπαιρναν τα παιδιά χωρίς εξαίρεση και από την παραλαβή τους και εκείθεν δεν παρακολουθούνταν από αρμόδιο εκπαιδευτικό. Και γεννάται το ερώτημα. Γιατί χορηγούνται και δαπανώνται τόσα χρήματα σ’ αυτά τα συσσίτια; Με ποια κριτήρια για να επιλέγονται τα σχολεία; Δεν υπάρχουν κριτήρια επιλέγονται τα σχολεία; Δεν υπάρχουν κριτήρια ώστε να τα παίρνουν παιδιά που έχουν κάποια ανάγκη αλλά χορηγούνται σε όλα ανεξαιρέτως; Αν γινόταν το φαγητό σε κοινή τράπεζα, με κανόνες υγιεινής, με αποδείξεις αρμοδίων εκπαιδευτικών, που θα συντελούσε και στην κοινωνικοποίηση των παιδιών, με κανόνες σωστού γευματισμού, θα δεχόμασταν ότι είναι τρόπος να διοχετευτεί στα παιδιά, η ομαδικότητα, η υγιεινή διατροφή, η όχι επιλεκτική διαλογή φαγητών κλπ.

Απ’ αυτά που αναφέραμε τίποτα δεν υλοποιείται. Απεναντίας εθίζονται τα παιδιά τα οποία βέβαια δεν έχουν και την ανάγκη αυτού του φαγητού, όπως τη δική μας εποχή διότι είναι κορεσμένα από κάθε είδους εδέσματα, να μην υπολογίζουν την αξία αυτού που τους προσφέρεται, να τρώνε κάτι που τους αρέσει και τα υπόλοιπα στα σκουπίδια.

Αυτές και άλλες απορίες δημιουργούνται στο γράφοντα, αλλά και σε πολλούς συμπολίτες μας, ακόμα και στους γονείς και αν μπορεί κάποιος εντεταλμένος αρμόδιος, ας μας δώσει κάποια απάντηση. Μήπως γίνεται σπατάλη χρημάτων και αντί για κάτι καλό προκύπτει το αντίθετο; Αν δίναμε στα παιδιά ένα ποτήρι γάλα με ένα κουλούρι υπό την επίβλεψη των εκπαιδευτικών δεν θα ήταν καλύτερο;  

Καλό θα ήταν μια σωστή πληροφόρηση σε όλους μας, σε όλους τους πολίτες ώστε να λυθούν κάποιες απορίες τους, που είναι και δικαιολογημένες.

Περιμένουμε.

✓    Ας κλείσουμε και τη σημερινή μας στήλη με τη βεβαιότητα ότι και οι σημερινές της επισημάνσεις ήταν προς την πλευρά του καλού και του σωστού και κάτι θετικό προσέθεσαν στην καθημερινότητα.