ΠΟΡΕΙΑ ΣΤΟ ΝΕΟ ΧΡΟΝΟ ΣΚΕΨΕΙΣ - ΘΕΣΕΙΣ

Γράφει ο
Ηλίας Σπυρόπουλος
Συνταξιούχος εκπαιδευτικός

Με όνειρα και αισιοδοξία υποδεχόμαστε τον καινούργιο χρόνο. Διαβάτες της ζωής οδοιπορούμε σ’ ένα καλύτερο αύριο, χωρίς όμως αποσκευές και θεώρηση του παρελθόντος.

Θα βαδίσουμε μαζί του ως πάντα. Όμως θα συνοδοιπορούμε με ηθικές και πνευματικές αρετές, θα συμπλέουμε με τη βασίλισσα των αρετών την ΑΓΑΠΗ;

Προσφέρουμε ευχές για τη νέα χρονιά, παραμερίζουμε όμως την κακία, το φθόνο, τη ζήλια, την αλαζονεία κλπ.;

Εάν ο άνθρωπος μετρούσε τη σύντομη παρουσία του στη γη, σίγουρα θα άλλαζε πορεία πλεύσης, απαλλαγμένος από τα ως άνω που αναφέρθηκαν. Δεν θα υπήρχαν πόλεμοι, ο πλανήτης μας θα είχε παντοτινή ειρήνη και θα βασίλευε η ευτυχία. Η πορεία μας στο χρόνο θα ήταν ένα ευχάριστο ταξίδι με ότι αυτό συνεπάγεται. Όμως ποια είναι η σημερινή πορεία της ανθρωπότητας; Ενώ ζητά σεβασμό των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, χωρίς φυλετικές διακρίσεις, ενώ ζητά τα βήματά της να τα οδηγεί η αγάπη και ο θείος λόγος, επικρατεί ακριβώς το αντίθετο. Κακουχίες και βάσανα διατρέχουν τον παγκόσμιο χώρο.

Παντού βασιλεύει ο θεός του Πολέμου ο Άρης. Ο σύγχρονος άνθρωπος βαδίζει στη λεωφόρο, χωρίς τα διδάγματα αλλά και την πυξίδα της αληθινής ζωής. Στρατοκόποι χωρίς εφόδια και σωστό προγραμματισμό.

Θα έχουμε άραγε σχεδιασμούς ώστε να οδοιπορήσουμε σωστά στο μεγάλο δρόμο 1925;

Ας έλθουμε τώρα και στην πατρίδα μας. Ο σύγχρονος Έλληνας μετράει περισσότερο το Ευρώ, δεν ταυτίζεται με την Ιστορία του, με το ξεχασμένο χωριό του με τη λεβέντικη παράδοσή του. τα Ελληνόπουλα μεγαλώνουν με παιδαγωγό την τηλεόραση. Οι γονείς εργαζόμενοι λείπουν από το σπίτι και γυρίζουν κουρασμένοι.

Έτσι σταμάτησε να λειτουργεί το ελληνικό παραδοσιακό σπίτι, στο οποίο τα παιδιά είχαν σαν πρώτους δασκάλους τους, τη Μάνα και τον Πατέρα. Εάν όμως συνειδητοποιήσουμε, ότι ο χρόνος είναι χρήμα και μπορείς ν’ αγοράζεις μ’ αυτόν το αγαθό, το σωστό, το ωραίο, την ομορφιά της ζωής, σίγουρα θα φρενάρουμε το όχημα, που βαδίζει και οδηγεί στην οδό της εκτροπής.

Θα μπορούμε να χαιρόμαστε το κάθε λεπτό κοντά στους συνανθρώπους μας (φίλους – συγγενείς – γείτονες – συναδέλφους κλπ.), κοντά στον όμορφο τούτο τόπο, που είναι η Ελλάδα μας, κοντά στο όμορφο χωριό μας, με την ευλογία και τα διδάγματα της Χριστιανοσύνης.

Σαν εφήμεροι διαβάτες του χρόνου να μας διέπει το πνεύμα της αδελφοσύνης, της αλληλεγγύης, της προσφοράς σε όλους τους τομείς.

Να συμμετέχουμε σε ότι αφορά τα ιστορικά δεδομένα μας, στην παράδοσή μας, σ’ αυτά που κληρονομήσαμε από τους σοφούς και ένδοξους προγόνους μας.

Ο χρόνος να γίνει χρήμα της ψυχής και προστάτης της αξίας μας και να συμπορευόμεθα με το καλό και τ’ αγαθό.

Η πορεία στο χρόνο να είναι στρωμένη με τα ρόδα της καλοσύνης και με όνειρα για μια καλύτερη ζωή απ’ άκρου εις άκρον του πλανήτη. Καθήκον μας να είναι το δίκαιο, η ταύτιση με το σωστό και να τρέχουμε με τη βοήθεια του πλάστη, μαζί με το χρόνο, χωρίς εγωισμούς και μισαλλοδοξίες.

Ο χρόνος πρέπει να είναι δάσκαλός μας, να μας διδάσκει διορθώνοντας ή παραγράφοντας τα σφάλματά μας. Πρέπει όμως να είναι και γιατρός ο οποίος με την αυτοκριτική μας, γιατρεύει τις πράξεις μας.

Εν κατακλείδι το χρόνο δεν πρέπει να τον μετράμε, αλλά τον γλεντάμε, γιατί δεν υπάρχει ευτυχισμένη ζωή, αλλά ευτυχισμένες στιγμές. Μ’ αυτές τις σκέψεις, που ίσως εκφεύγουν και λίγο του μέτρου, τις λίαν απλοϊκές – απλουστευμένες, κατανοητές από τον κάθε αναγνώστη βγαλμένες μέσα από το αισθηματικό του είναι, μέσα από τα πιστεύω του και το οδοιπορικό του, χαιρετίζει  ο γράφων την έλευση του νέου χρόνου.

ΚΑΛΗ ΧΡΟΝΙΑ

ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ