Ο κόσμος αλλάζει, ποιος θα πάρει τη θέση του;

 Γράφει ο Αθαν. Δ. Γκίκας, Μαθηματικός

Στην Ελλάδα της εσχατιάς της Ευρώπης, χωρίζουμε τους ανθρώπους σε καλούς και κακούς σύμφωνα με τις ιδιαίτερες προτιμήσεις μας και φυσικά τα εκάστοτε συμφέροντά μας.

π.χ.

• Όλοι οι κομμουνιστές είναι καλοί.
• Όλοι δεξιοί είναι κακοί.
• Καλοί είναι μόνοι ο σοσιαλδημοκράτες.

Μπορείτε να κάνετε αναδιάταξη στα επίθετα «καλός» ή «κακός» τοποθετώντας τα σε όποια ομάδα συμπαθείτε ή αντιπαθείτε.

Όλες οι παραπάνω ομάδες ή και άλλες, όταν κατάφερναν να βρουν πρόσφορο έδαφος για την υλοποίηση της θεωρίας τους, δεν μπόρεσαν ποτέ να κερδίσουν τους πολλούς, για τους οποίους πάντα μάχονται.

Κύρια δεν μπόρεσαν να κερδίσουν τους καλύτερους, στους οποίους πάντα απέβλεπαν.

Σήμερα που βρισκόμαστε; Έχω την αίσθηση ότι είναι ξεπερασμένοι οι χαρακτηρισμοί:

• Του κλασικού αστού.
• Του ζηλωτή του εφηρμοσμένου σοσιαλισμού.
• Του οπαδού του τυπικού κομμουνιστικού κόμματος.

Ποιοι είναι όμως αυτοί που έρχονται; Μήπως οι λεγόμενοι αριστεριστές, οι κινούμενοι στον ομιχλώδη χώρο του αναρχικού, του μηδενιστή και γενικά στο πεδίο της αμφισβήτησης των πάντων;

Δεν επιθυμώ τον ερχομό τους. Ο κόσμος που περιμένω να έλθει σα πράγματα θέλω να είναι άνθρωποι της σκέψης, της δημιουργικής ψυχής, της εσωτερικότητας, της πνευματικής διερεύνησης, της ανθρωπιάς που θα φορέσουν το ιμάτιο, του καθημερινού, του νόμιμου, του ηθικού, του οράματος για το μέλλον της Ελλάδας.

Οι Κινέζοι διαστρωματώνουν τους ανθρώπους ως εξής:

• Πρώτοι οι ψεύτικοι.
• Πάνω από αυτούς οι άνθρωποι των κενών λόγων.
• Πιο πάνω οι άνθρωποι της σκέψης και της αντίδρασης.
• Πάνω από αυτούς οι άνθρωποι του πνεύματος, (γιατί το πνεύμα υπάρχει και δρα χωρίς να είναι υλικό).
• Τέλος στη κορυφή τοποθετούν τους ανθρώπους της ψυχής γιατί «αυτή είναι η αφέντρα των πάντων».

Συμπέρασμα: Απλοί άνθρωποι του λόγου, της σκέψης, της ψυχής μπορεί να φτιάξουν έναν κόσμο δυναμικού Ουμανισμού.