Ο τελευταίος σοσιαλιστής πρωθυπουργός! (Άρθρο του Χρήστου Αλεξανδρή)

Ο Κωνσταντίνος Καραμανλής, σύμφωνα με τις γραφές, ήταν ο πρώτος πολιτικός στη μεταπολίτευση που είχε κατηγορηθεί για σοσιαλμανία. 

Ακολούθησε ένα πρόγραμμα κρατικού παρεμβατισμού για την ανάπτυξη της οικονομίας. Με την μνημειώδη φράση “για το σοσιαλισμό αγωνιζόμαστε σύντροφοι”, ο Ανδρέας Παπανδρέου υλοποίησε στα χρόνια της μεγάλης αλλαγής, μία καθαρά κρατικίστικη πολιτική.

Με στόχο να ενισχύσει την εγχώρια παραγωγή και οικονομία αύξησε κατακόρυφα μισθούς και συντάξεις με το σκεπτικό ότι το διαθέσιμο εισόδημα των καταναλωτών θα κατευθυνθεί στην αγορά ελληνικών προϊόντων αυξάνοντας τον τζίρο των μικρομεσαίων επιχειρήσεων και ενισχύοντας την παραγωγική βάση της χώρας. Δυστυχώς τα πράγματα στην πραγματική οικονομία δεν εξελίχθηκαν σύμφωνα με το ...σενάριο !

Αυτή η παλιά ιδέα του κρατικού παρεμβατισμού προκειμένου να στηριχθεί η οικονομία απέκτησε νέα δυναμική επί των ημερών της κεντρώας και φιλελεύθερης κυβέρνησης της Νέας Δημοκρατίας.

Σε μία συνέντευξή του στην εφημερίδα “Καθημερινή”, την περίοδο της πανδημίας, ο πρωθυπουργός Κυριάκος Μητσοτάκης σχολιάζοντας τα μέτρα στήριξης της οικονομίας είχε δηλώσει ότι “η πολιτεία στάθηκε στο ύψος των περιστάσεων έδωσε πολλά χρήματα κυρίως για να τονώσει την εργασία και το εισόδημα και το έκανε με τρόπο θα έλεγα σχεδόν σοσιαλιστικό. Οριζόντια 800 ευρώ σε όλους ασχέτως του εισοδήματος”.

Την Κυριακή το βράδυ υπερψηφίστηκε από την Ολομέλεια της Βουλής ο προϋπολογισμός για το 2024. Το πολυδιαφημισμένο κονδύλι αυτού του προϋπολογισμού, το στοιχείο με αλλα λόγια που χαρακτηρίζει τον βασικό οικονομικό νόμο της σημερινής κυβέρνησης, είναι οτι θα μοιραστούν 2,5 δισεκατομμύρια ευρώ για να στηριχθούν τα ευάλωτα νοικοκυριά, τα οικονομικά ασθενέστερα στρώματα του πληθυσμού.

Επομένως, για να λέμε τα πράγματα με το όνομά τους, σε μια κοινωνία που έχει μάθει να ζει με επιδόματα, ο σημερινός πρωθυπουργός σε καμία περίπτωση δεν μπορεί να κατηγορηθεί ότι δεν είναι “όσο σοσιαλιστής θα θέλαμε”.

Μπορεί να επικριθεί ότι εφάρμοσε μία πολιτική επιδοματικού χαρακτήρα την οποία, σημειωτέον είχε αποκηρύξει πολλές φορές στο παρελθόν, αλλά αναγκάστηκε λόγω των εκτάκτων καταστάσεων πού έζησε τα προηγούμενα χρόνια η ελληνική οικονομία. Για την αντιμετώπιση της οικονομικής κρίσης που προκάλεσε η πανδημία αλλά και προκειμένου να αποτραπεί η πλήρης κατάρρευση των οικονομιών λόγω της αύξησης του ενεργειακού κόστους, ως συνέπεια του Ρώσου ουκρανικού πολέμου και του πληθωριστικού κύματος που κατέκλυσε την Ευρώπη.

Δεν συνέβη μόνο στην Ελλάδα. Το έκαναν όλες οι κυβερνήσεις στην Ευρώπη. Αναγκάστηκαν να εφαρμόσουν πρωτόγνωρα δημοσιονομικά μέτρα ώστε να στηρίξουν τις επιχειρήσεις και τα νοικοκυριά στην προσπάθειά τους να αποτρέψουν την ανεξέλεγκτη πτώση των οικονομιών τους, επιδιώκοντας φυσικά και ένα καλό αποτέλεσμα στις εκλογές!

Στην Ελλάδα η επιδοματική πολιτική συνεχίζεται ακόμη και σήμερα. Και ως ένα βαθμό οι αντιδράσεις των εμπόρων και ελεύθερων επαγγελματιών τον τελευταίο μήνα δείχνουν, αν μη τι άλλο, πόσο δύσκολη είναι η απεξάρτηση από αυτό το είδος οικονομικής πολιτικής. Για τον κόσμο βέβαια οι παροχές είναι καλοδεχούμενες. Ότι παίρνεις καλό είναι. Υπό την προϋπόθεση ότι δεν θα χρειαστεί να το επιστρέψεις διπλά και τριπλά αργότερα.

Και εδώ υπάρχουν πολλές ενστάσεις. Σύμφωνα με τον πρωθυπουργό τα χρήματα που θα δοθούν για αύξηση μισθών, συντάξεων και επιδομάτων, είναι η απόδειξη της επιτυχημένης οικονομικής πολιτικής της κυβέρνησης. Η κυβέρνηση αποφεύγει να μιλήσει για επιδοματική πολιτική, αντίθετα όπως υποστηρίζει, επιστρέφει στην κοινωνία το μέρισμα από την ανάπτυξη.

Το είπε και ο Economist: Κατέταξε την Ελλάδα στη λίστα με την καλύτερη επίδοση στην οικονομία για το 2023, κάνοντας λόγο “για άλλον έναν απίθανο θρίαμβο”.  Για να στηρίξει μάλιστα αυτό το επιχείρημα ο πρωθυπουργός κατά την προχθεσινή συζήτηση στη Βουλή επικαλέστηκε τις εκθέσεις διεθνών οργανισμών και ξένων Οικων Αξιολόγησης της ελληνικής οικονομίας, εκθέσεις που παρουσιάζουν την ελληνική οικονομία στις πρώτες θέσεις με τους υψηλότερους ρυθμούς ανάπτυξης και τις καλύτερες προοπτικές για το 2024.

Την αλήθεια αυτής της οικονομικής πολιτικής οι μόνοι που δεν την αναγνωρίζουν είναι τα κόμματα της αντιπολίτευσης. Αντίθετα αυτό που περιγράφουν είναι μια εικόνα δυστυχίας για τα ελληνικά νοικοκυριά που δυσκολεύονται να τα βγάλουν πέρα γιατί, όπως λένε “τα λεφτά δεν φτάνουν για να βγάλουν τον μήνα καθώς η ακρίβεια ροκανίζει τα εισοδήματα”.

Σε κάθε περίπτωση η πραγματικότητα είναι ότι η ελληνική οικονομία εξακολουθεί να στηρίζεται στα κρατικά λεφτά. Όσο αυτά θα υπάρχουν η οικονομία θα παραμένει ζωντανή, οι επιχειρήσεις και τα νοικοκυριά θα διευκολύνονται για να τα βγάλουν πέρα.

Αν όμως έρθει η ώρα και τα κρατικά λεφτά θα εκλείψουν γιατί τα δημοσιονομικά θα πρέπει να συμμαζευτούν, τότε τα πράγματα θα αρχίσουν να δυσκολεύουν στην πραγματική οικονομία. Και αυτό θα συμβεί για έναν απλούστατο λόγο.

Γιατί τα χρόνια που προηγήθηκαν πραγματικές διαρθρωτικές αλλαγές και μεταρρυθμίσεις που θα βοηθούσαν την Ελληνική οικονομία να γίνει πιο παραγωγική και πιο ανταγωνιστική δεν έγιναν. Και αυτό το έλλειμμα είναι υποχρεωμένη να καλύψει η σημερινή και η επόμενη κυβέρνηση.

Χρήστος Αλεξανδρής