ΤΑ ΚΑΛΑ ΚΑΙ ΤΑ ΣΤΡΑΒΑ

Γράφει ο Ηλίας Σπυρόπουλος
Συνταξιούχος εκπαιδευτικός

✓  Αντλώντας και σήμερα κάποια ενδιαφέροντα θέματα, τα καταθέτουμε, τα σχολιάζουμε και τα συνζυμώνουμε με δικές μας θέσεις και απόψεις.

✓  Στο κατάμεστο θέατρο της πόλης μας, με πρωτοβουλία και άοκνες προσπάθειες της μικτής χορωδίας συνταξιούχων ΟΤΕ Λαμίας και φίλων,- ΧΡΗΣΤΟΣ ΣΑΜΙΩΤΗΣ – το Σάββατο 9 Νοεμβρίου και ώραν 7^ην μ.μ., πραγματοποιήθηκε χορωδιακή συνάντηση, η 2^η όπως μας λέει η πρόσκληση.

Στην ωραία αυτή συνάντηση, εκτός από τη διοργανώτρια χορωδία, προσκεκλημένες, έλαβαν μέρος οι χορωδίες.

α΄) Δημοτική Φαρσάλων

β΄) ΦΩΝΗ ΜΑΚΕΔΟΝΩΝ – Θεσσαλονίκης

γ΄) Συνοδοιπόροι – Ζωγράφου Αθήνας.

Όλες οι χορωδίες άρτια εκπαιδευμένες, εντυπωσίασαν το πολυπληθές ακροατήριο, σκόρπισαν ενθουσιασμό και κέφι ώστε σε πολλά τραγούδια συμμετείχαν ζωηρά – ζωηρότατατα και οι παρακολουθούντες.

Η κάθε χορωδία παρουσίασε το δικό της ρεπερτόριο, δεν ταυτίστηκε με την άλλη και έτσι όλοι απόλαυσαν μουσικά ακούσματα διάφορων εποχών, διάφορων συνθετών. Με ζωηρά χειροκροτήματα υποδέχονταν όλοι την είσοδο των χορωδιών των οποίων η άρτια και ομοιόμορφη εμφάνιση των μελών αυτών, προσέδιδαν γοητεία και ομορφιά στην όλη ατμόσφαιρα.

Βέβαια ζωηρά χειροκροτήματα εισέπρατταν οι χορωδίες και μετά το τέλος κάθε τραγουδιού. Θερμά συγχαρητήρια σε όλες τις χορωδίες, στους προέδρους αυτών στους μαέστρους και σε όλα τα μέλη.

Έδωσαν τον καλύτερο εαυτό τους.

Ιδιαίτερα θερμά συγχαρητήρια στη διοργανώτρια δική μας χορωδία, που μας έδωσε μία τόσο όμορφη βραδιά και στον ακούραστο πρόεδρό της και φίλο Νίκο Βάλσαμο.

Ο γράφων όμως θα σταθεί σε κάτι το οποίο εσωτερικά τον ωθεί να το καταθέσει.

Η χορωδία της Θεσσαλονίκης αποτελούμενη από ηλικιωμένα μέλη ντυμένα με φορεσιές μιας άλλης εποχής μας γύρισαν με τα τραγούδια τους στα παλιά, στην παλιά εποχή του ρομαντισμού, την εποχή την όμορφη που τα τραγούδια της άγγιζαν νου, ψυχή και καρδιά.

Με τα τραγούδια της προκαλούσε συνεχώς φρενήρη ενθουσιασμό. Αλλά και ψυχική αγαλλίαση. Και τον γράφοντα, λάτρη και ερευνητή της παράδοσης, τον ευχαρίστησε τα μέγιστα διότι είδε για μια ακόμη φορά, ότι όσο και αν γινόμαστε προοδευτικοί και κουλτουριάρηδες, δεν ξεριζώνται εύκολα από τα πιστεύω μας και την καρδιά μας, αυτά που μας κληροδότησαν οι πρόγονοί μας, σ΄ αυτά που στηριχτήκαμε και πρέπει πάντα να βρίσκονται στη σκέψη μας και να αποτελούν τα θεμέλιά μας. Και πάλι θερμά συγχαρητήρια σε όλους και στον καθένα ξεχωριστά.

✓ Τυχαία έπεσε στα χέρια μου, ενημερωτικό δελτίο κάποιας μεγάλης επιχείρησης (όχι τοπικής) και το ενδιαφέρον μου επικεντρώθηκε στον πανηγυρικό που εξεφώνησε ένας καθηγητής Πανεπιστημίου, προς τα στελέχη και το προσωπικό της επιχείρησης για την επέτειο της 28^ης Οκτωβρίου της φετινής βέβαια.

Διαβάζοντας τον άχρωμο, άοσμο και κακοφτιαγμένο πανηγυρικό αισθάνθηκα, ότι όσο πάνε ξεφτίζουν οι τελετές γύρω από τις εθνικές μας επετείους.

Τι τιμάμε την 28^η Οκτωβρίου; Την άρνησή μας φυσικά να παραδοθούμε στους κοκορόφτερους Ιταλούς με το περήφανο ΟΧΙ που είπε ο τότε ηγέτης της χώρας. (Ανεξάρτητα αν μερικοί διατυπώνουν διαφορετική άποψη). Αυτό είναι το σωστό και το δίκαιο.

Γιορτάζουμε και την εν συνεχεία  θριαμβευτική πορεία της πατρίδας στο Αλβανικό μέτωπο, όπου γράφτηκε η ενδοξότερη σελίδα του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου.

Αυτές οι ομιλίες με αντικείμενο τις εθνικές μας επετείους πρέπει να περιγράφουν την ορμή με την οποία ρίχνονται στη μάχη οι Έλληνες για να κατατροπώσουν τους άφρονες εισβολείς, να αναφέρονται σε σπουδαία γεγονότα, σε ηρωικές μάχες, σε συγκλονιστικές εμπειρίες πολεμιστών, για να κρατούν τις εύθικτες χορδές της ψυχής και να θυμίζουν στους Έλληνες ποιοι ήμασταν, ποιοι είμαστε και ποιοι πρέπει να γίνουμε.

Μίλησε λοιπόν  κ. καθηγητής με άχρωμες σχοινοτενείς φράσεις χωρίς παλμό και ψυχική έξαρση και όταν τελείωσε δεν είπε Ζήτω η Ελλάδα, ή Ζήτω η 28^η Οκτωβρίου ή Ζήτω το Έθνος ή Ζήτω ο στρατός ή κάτι παρόμοιο αλλά έκλεισε με Χρόνια πολλά. Πιστεύω ότι ήταν μεγάλη υποβάθμιση της Εθνικής επετείου με τα Χρόνια πολλά. Τα Χρόνια πολλά τα λέμε στις μεγάλες γιορτές της Χριστιανοσύνης, σε γενέθλια, σε ονομαστικές γιορτές, επετείους γάμου κλπ. Στις μεγάλες γιορτές δηλαδή στις Εθνικές μας επετείους φωνάζουμε – βροντοφωνάζουμε, Ζήτω η Ελλάδα, το Έθνος, η 28^η Οκτωβρίου ή 25^η Μαρτίου κλπ.

Τ’ ακούς κ. καθηγητά. Και αν δεν διακατέχεσαι από τέτοιους Εθνικούς παλμούς και εξάρσεις προτιμότερο θα ήταν το σιγάν.

✓ Και μ’ αυτές τις ειδήσεις που άντλησε η στήλη από την καθημερινότητα ας κλείσουμε και τη σημερινή μας θεματολογία, με την υπόσχεση ότι την επόμενη φορά θα είναι πιο πλουτισμένη.