Τι κράτος είμαστε τελικά; (Άρθρο του Χρήστου Αλεξανδρή)

Δεν γνωρίζω πόσοι από τους συμπολίτες μας είχαν το χρόνο να παρακολουθήσουν τη συζήτηση στην Επιτροπή Θεσμών και Διαφάνειας της Βουλής για το σιδηροδρομικό δυστύχημα στα Τέμπη, αλλά θεωρώ ότι και αυτοί που την παρακολούθησαν άκρη δεν κατάφεραν να βγάλουν. 

Όλοι περίμεναν πως η συζήτηση αυτή που έγινε στα πλαίσια διερεύνησης των ευθυνών για το τραγικό δυστύχημα θα κατέληγε σε κάποια ασφαλή συμπεράσματα και ότι με τις τοποθετήσεις τους οι τρεις υπουργοί Μεταφορών Μιχάλης Χρυσοχοΐδης, Χρήστος Σπίρτζης και Κώστας Καραμανλής θα μας βοηθούσαν να σχηματίσουμε μια ολοκληρωμένη εικόνα για την κατάσταση που επικρατεί σήμερα στον ελληνικό σιδηρόδρομο, για τα προβλήματα που υπάρχουν και τα κενά ασφαλείας που δεν έχουν καλυφθεί όλα αυτά τα χρόνια των τριών διαδοχικών κυβερνήσεων.

Μάλλον μπερδευτήκαμε περισσότερο καθώς η όλη συζήτηση εξελίχθηκε σε μία στείρα κομματική και πολιτική αντιπαράθεση μέσα σε ένα κλίμα αλληλοεπίρριψης ευθυνών.

Ακούγοντας τον παραιτηθέντα υπουργό Μεταφορών Κώστα Καραμανλή να τοποθετείται στην Επιτροπή Θεσμών και Διαφάνειας της Βουλής, με συγχωρείτε αλλά εγώ αυτό που κατάλαβα είναι ότι επί των ημερών του όλα στον ΟΣΕ λειτουργούσαν άψογα. Σύμφωνα με τον ίδιο τον υπουργό υπήρχαν και λειτουργούσαν όλες εκείνες οι δικλείδες ασφαλείας που θα μπορούσαν να είχαν αποτρέψει το τραγικό δυστύχημα, αν είχε αποφευχθεί το ανθρώπινο λάθος από έναν πολύ κακό Σταθμάρχη.

Αν πράγματι έτσι είναι τα πράγματα όπως τα περιέγραψε ο κ. Καραμανλής, ε τότε κακώς παραιτήθηκε ο άνθρωπος από τη θέση του και πολύ κακώς γίνεται σήμερα η συζήτηση για το αν θα πρέπει ο υπουργός να συμπεριληφθεί στα ψηφοδέλτια της Νέας Δημοκρατίας και να είναι ξανά υποψήφιος στις επερχόμενες εκλογές. Η κυβέρνηση χρειάζεται τον Κώστα Καραμανλή για να ολοκληρώσει το έργο του στον ΟΣΕ.

Όλα καλά όμως λειτουργούσαν και με την κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ στον ελληνικό σιδηρόδρομο δεδομένου ότι και ο πρώην υπουργός Μεταφορών Χρήστος Σπίρτζης στην τοποθετησή του δεν διαπίστωσε να είχε γίνει κάποιο λάθος επί των δικών του ημερών.

Και φυσικά και ο πρώτος υπουργός Μεταφορών Μιχάλης Χρυσοχοΐδης δεν βρήκε κάτι μεμπτό να καταλογίσει στη δική του κυβέρνηση, αφού το μόνο που έκανε ήταν να υπογράψει το 2014 την περιβόητη σύμβαση 717 η οποία μοιάζει ''με την φλεγόμενη και ουδέποτε καιόμενη βάτο του Μωυσή''. Την υπέγραψαν το 2014 και εννέα χρόνια μετά δεν έχει ολοκληρωθεί, αν και έπρεπε να είχε ολοκληρωθεί σε διάστημα δύο χρόνων.. Με το σπαθί μας κερδίζουμε Όσκαρ ανοργανωσιάς και αναποτελεσματικότητας. Δεν μας τα χαρίζει κανείς !

Πού καταλήγουμε από όλη αυτή τη συζήτηση που έγινε προχθές στη Βουλή; Ότι και οι τρεις αρμόδιοι υπουργοί Μεταφορών έκαναν το καλύτερο δυνατό που θα μπορούσαν να κάνουν αλλά για λόγους άσχετους από τη δική τους αρμοδιότητα και τις δικές τους ευθύνες, η Ελλάδα εξακολουθεί να έχει εν έτει 2023 το χειρότερο σιδηροδρομικό δίκτυο σε ολόκληρη την Ευρώπη, χωρίς να διαθέτει ένα σύγχρονο σύστημα τηλεδιοίκησης που να παρακολουθεί που βρίσκονται την κάθε στιγμή τα τρένα και χωρίς συστήματα ασφαλείας πού να εγγυώνται στους Έλληνες πολίτες την ασφαλή μετακίνηση τους.

Τι κράτος είμαστε τελικά; Έχουμε στη διάθεση μας την τεχνολογία και δεν την χρησιμοποιούμε. Συνεργαζόμαστε με ειδικούς απ'ολο τον κόσμο και δεν κάνουμε τα αυτονόητα. Τόσοι και τόσοι υπουργοί Μεταφορών και διοικήσεις του ΟΣΕ πέρασαν. Δισεκατομμύρια ξοδεύτηκαν στα έργα, χιλιάδες ευρώ ξοδεύτηκαν σε διαφημιστικά έντυπα και σε μακέτες για να πείσουν ότι γίνεται σοβαρή δουλειά. Ώσπου ήρθε το τραγικό γεγονός για να αναδείξει όλα τα προβλήματα του σιδηροδρόμου. Όλοι αυτοί οι καρεκλοκένταυροι με τις υψηλές θέσεις και τους παχυλούς μισθούς δεν κατάφεραν να παραδώσουν σε όλους εμάς τους κοινούς θνητούς ενα σύγχρονο σιδηροδρομικό δίκτυο και αφήνουν τις ζωές των επιβατών στη τύχη κάποιου Σταθμάρχη;
 

Η σημερινή κυβέρνηση στον καιρό της πανδημίας για να προστατεύσει το υπέρτατο αγαθό της ανθρώπινης ζωής προχώρησε και σωστά σε 9 δισεκατομμύρια απευθείας αναθέσεις, προκειμένου να τρέξουν γρήγορα οι διαδικασίες και να υπάρχει στη διάθεση των υγειονομικών αρχών ο κατάλληλος εξοπλισμός για την περίθαλψη και την φροντίδα των νοσούντων αλλά και ολόκληρου του πληθυσμού.

Στο ίδιο διάστημα δε υπουργοί της κυβέρνησης, στον τομέα ευθύνης τους ο καθένας, ανακοίνωναν πομπωδώς χρηματοδοτήσεις για πολιτιστικά κέντρα και παιδικές χαρές, αναπλάσεις κοινόχρηστων χώρων, αναστηλώσεις μνημείων και πάρκα αναψυχής, ενώ την ίδια ώρα ξόδευαν εκατοντάδες χιλιάδες ευρώ σε μεγάλες διαφημιστικές καμπάνιες στα μέσα ενημέρωσης των Αθηνών για την προβολή του κυβερνητικού έργου.

Μέσα σε όλον αυτόν τον ορυμαγδό των χρηματοδοτήσεων, δεν βρήκε το υπουργείο Μεταφορών λίγα χρήματα για να αποκαταστήσει το κέντρο τηλεδιοίκησης Λάρισας που έλεγχε το τμήμα από Δομοκό μέχρι και Πλατύ, το οποίο, όπως μας ενημερώνει ο ΟΣΕ, άρχισε σταδιακά να φθίνει και να υπολειτουργεί από το 2015 μέχρι που καταστράφηκε εντελώς εξαιτίας μιας πυρκαγιάς τον Ιούλιο του 2019;

Τέσσερα χρόνια δεν ήταν αρκετά για να αποκατασταθεί και να επαναλειτουργήσει; Πάμε και όπου βγει. Αυτός είναι ο κανόνας στην Ελλάδα.                      

Χρήστος Αλεξανδρής